Merhabaa👋🏻. Böyle konuları konuşacak hiçbir arkadaşım olmadığından size içimi dökmek istedim. Eşimle sevgiliyken ilk zamanlar çok güzeldi. Onu o kadar çok seviyordum ki kaybetmemek için elimden geleni yaptım. Hayatımın hatasını desem daha doğru olur. Cinsellik hayatımız çok güzel gidiyordu. Bigün benimle çıkarken başka bir kızla daha çıktığını öğrendim ve hala buna rağmen bırakmadım. Defalarca affettim affettikçe yine o kıza gitti. Benimle ayrıldı ayrılır ayrılmaz başka kızlara yöneldi. Kısacası beni kullandı gibi bişey oldu. 2 sene önce temmuz ayında hamile kaldım ve bunu bile bile benimle değilde o kızla çıkmaya devam etti. Nerde kötü şey varsa yaptım uyuşturucu alkol sigara. Bi umut belki bebekten kurtulurum diye denemediğim yol kalmadı. Çünkü başka çarem yoktu 16 yaşındaydım ailem bilmiyordu hiç kimse bilmiyordu çok çaresiz çok yalnızdım. Sonra Aralık ayında biriyle tanıştım. Çok canayakın iyi biriydi. Bende yine eşimin o kızla storysinde fotoğraflarını görünce başladım içimi dökmeye. Bebek hariç herseyi anlattım çocuğa. Ben ona arkadaş gözüyle yaklaştıkça o benden hoşlanıyormuş. Aradan biraz zaman geçti ve hamile olduğumu bile bile sevgili oldum. Hamilelikle ilgili hiçbir şeyi umursamıyordum. Tek düşündüğüm doğuma yakın intihar etmekti o kadar çaresizdim. Hayatımın en güzel 3 ayını yaşadım o çocukla. Ona kendimden çok güveniyordum. Olanları herşeyi anlattım. Kuzenimle arası çok iyiydi oda çok çaresiz kalınca ondan yardım istemiş. Ertesi gün hastane hastane dolaştık kuzenimle. Belki bir umut bebeği aldırırız kimse duymadan diye. Ama olmadı 26 haftalık olmuştu. Anneme söylemeye karar verdik ve söyledikde. Ben eşimin beni aldatmasından herseyden yurda gitmek istediğimden evlenmek istemediğimden bahsettim. Ama olmadı illa evleneceksin sonra eve nasıl gelcen baban hepimizi öldürür diye zorlamalara geldim. Eşimle konuştular oda bende evlenmek istiyorum dedi. Beni defalarca aldatan hamileliğim de yanımda olmayan nerde kötü yol varsa sürükleyen insan evlenmek istiyordu şaşırtıcı. Baya direttim ama olmadı şubat ayında evden kaçtık dini nikah kıydık. Zamanla kabullenmeye alışmaya başladım. Kontrolde bebeğimin kalbinde delik olduğunu öğrendim. Allahım dünyalar başıma yıkıldı. Yaptığım herseyden o kadar pişman oldum ki. Ama çok geçti artık tam 9 aylık olmuştum ki bebeğimi kaybettim 😔 İlk başlar ne kadar istemesemde 3 ayda ona çok bağlanmıştım. Baya kendime gelemedim psikolojik destek aldım. Şuan 18 yaşındayım ve 5 aylık kızım var. Onu dünyalara değişmem herseyden herkesten çok seviyorum. Eşim bana ne kadar kötü davransa hayatta durmam için bi sebebim olduğu aklıma geliyor. Bazen o kadar kötü oluyorum ki o olsaydı böyle olmazdı üzülmezdim beni üzmezdi hiç diyorum. Ama eşimide çok seviyorum asla başkasına bakmam aldatmam. Sadece ne biliyim herseyin daha farklı olmasını bu durumda olmamayı isterdim 😔 Şimdi diyeceksiniz ki 16 yaşında ne işin vardı öyle şeylerle. Evet çok pişmanım keşke öyle olmasaydı ama inandım kaybetmemek için yaptım 😪