Bu konu benim için çok tabu bir konu galiba. Aslında happykids e yazmak isterdim ama sizin daha kırmadan yorum yapacağınızı düşündüm. Esimle çalıştığım yerde tanıştık 2 sene flört ettik ilk aşkımdi diyeceksiniz ki normal mi. Herkese anormal gelen bana normal geliyor. Ama kimseye anlatamadığım şeyler var. Haliyle yanında küçük duruyorum. Cocugumuzla görmeyen herkes esim sanmıyor ilk bakışta. Bende artık aşırı gerilemeye başladım. Farkettim ki esimle bir ortama girmekten çekinir oldum. Esimle konuşamam bu konuyu çok üzülür. Bu arada eskm cahil kültürsüz görmem biri degil. Okumuş gayet iyi bir işi olan bana aşık olan biri ve mutlu bir evliliğimiz var. Ama ben bunu asamoyrim. İlk değiliz biliyorum . 1 kızımız var. Bende onu çok seviyorum ama artık insanların bakışlarından rahatsız oluyorum. Litfen kırıcı yorum yapmayın. Ben bu hissi nasıl aşabilirim