Deleted11
🌾En kötü anım; ben sekizinci sınıftayken ablamın sevdiği çocuğa kaçmasıydı. Şimdi düşününce hiç bir kötülüğü yok ama annemin suçlanması o kadar yüreğimi acıtmıştı ki. Gece vakti babamın gelip evimizin kapısını kilitlediği annemi kovduğu hepimizi bir yere dağıttığı ailemizin yaprak dökümüne döndüğü gündü. Sırf ona benzemeyelim de kocaya kaçmayalım diye kazandığımız fen liselerine gönderilmemek ve özgürlüğümüz kısıtlansın diye yurda verilmek. Gerçekten onca yılımızı kendi kendimize kurtardık, kendi kendimizi yetiştirmeye çalıştığımız günlerdi. Tekrarını kimseye yaşatmasın mevlam..
🌿 En güzel anım ise anne olduğumu anladığım an.. Doğum demek aslında ölüm gibi bir şey. Bir kadının ömründe kimse için çekmeyeceği acıyı evladı için çekiyor olmak ve o ölümden dönmüş gibi hissettiğin an içinde yoğun merhamet duygusu barındırmak. Yani ölürken yeniden küllerinden doğmak kelimenin tam anlamıyla.
Hiç ömrümde tahmin edemeyeceğim bir acı sonunda hemşirelerin bebeğimin yüzünü yüzüme değdirerek “bak Mihriban gözlerini aç bu senin kızın” dediklerinde o mis kokusu, yumuşacık dokusunu yüzümde hissetmek, ağlayan bebeğimin kokumu aldığında bir anda susması bana öyle güç vermişti ki. Öyle ağlamıştım ki işte anne olduğumu anladığım o an. Hani kendimden haberim yok, epizyotomi dikişi atılıyor bir yandan ama bir yandan da çıplak olan bebeğimi kucağımda hissediyorum, onu emziriyorum. Gerçekten tarifsiz bir duyguydu benim için.. 💕