Deleted11 Bebeğimin kalp atışı yavaşladığı için acil sezeryana girdim, pandemi var sokağa çıkmak yasak, istanbul girişi kapalı kimsem gelemedi eşimle tek başımayım ve ilk çocuğum bilgisizlik, kaybetme korkusu, heyecan herşeyi aynı anda yaşadım üstüne birde sütüm yokmuş meğer çocuk ac anlamıyorum tabi eve geldiğimiz gün akşam 7de bir başladı ağlamaya sabah 4e kadar en sonunda ameliyatli halimle aldım bebeğimi çıktım yola, polislere yalvar yakar gebzeye ablama geçtim emzirdi çocuğumu çok zor bir süreçti, şuan bile yazarken gözlerim doluyor üzerinden 19 ay geçti çok zordu benim için. Birde babamın kalp krizi geçirdiği gün ömrümden ömür gitti kalan sütümde çekildi üzüntüden.
En mutlu olduğum anıda yavrumu kucağıma aldığım zaman yaşadım , o kadar korkudan sonra o ilk kucağıma alışım varya asla unutamam 😍