Deleted11 Ben 19 yaşındayken görücü usülü cemaatten bir abiyle tanıştırıldık. (Abi diyorum) 🤣 Yani beni göstermişler tanışmak istemiş bana da resmini gösterdiler öyle çok gideri yoktu net bir resim değildi ama efendi duruyor diye hayır diyemedim Nevşehir’de oturuyordu. Telefondan mesajlaştık, konuştuk falan ama kendimi hiç kasmadım, kankamla muhabbet ediyor gibi öyle espriler yapıyor gülüyorduk ki, çok güzel ünlülerin taklit yapıyordu 🤣 Yani espri anlayışımız, sevdiğimiz sevmediğimiz şeyler öyle çoktu ki tabi ben üniversiteye yeni başlamışım o iki üniversite bitirmiş siyasete atılmak istiyordu, yada kaymakamlık falan. İşte böyle gülüp eğlenirken hiç resmini istemek aklıma gelmedi, aslında gelmişti ama uyumlu olduğumuz için “dış görünüş ikinci planda benim için önemli olan iç güzellik” şovları yapıyordum. İşte onun ailesinin haberi vardı istemeye gelmek için tanışmasını anlaşmasını bekliyorlarmış bende anneme söyledim. Eskişehir’e gelecekti, ben otogardan alacaktım onu yolu bilmez diye bir yerde oturup çay içecektik dönecekti. Takım elbise giyecekmiş otobüste karışmasın diye yanına almış, işte beni görünce şaşırma falan diyor bende gülüyorum. Yakana kırmızı karanfil takarsın tanırım diyorum üff ne iğrenç bir espri 🥴Sabah 7de evden çıktım bekliyorum onu, ya takım elbiseli birini gördüm arkamı döndüm 30 yaşlarında bir adam, kafası kel, 1 80 boylarında hafif göbekli.. Hayatımın şokunu yaşamıştım. Dış görünüş değil de mesele kendi yanına yakıştırabileceğin biri. Yani ben minyon zayıf küçük bir kızdım, o yaşlarda tip beklentisi yüksek oluyor insanın. Ama şovlar yaptık o kadar Eskişehir’e kadar geldi, ayıp olmasın diye hiç bozuntuya vermeden şehri gezdirmiştim gezilecek görülecek yerleri. İşin tuhaf yanı hala uzun uzun muhabbet edip gülebiliyorduk. Yani bir nevi Tur Rehberliği görevimi icra edip öğlen uğurlamıştım🥲. Sonra ise kararımı açıklayıp bizden olmayacağını söyleyene kadar kırk takla atmıştım. Gerçekten ömrümün en garip ilk buluşmasıydı, hiç öyle hayal etmemiştim 😄