Eşim uzun soluklu sevgilisi vardı ayrılmışlar bende görüştüğüm kişiden ayrıldım bizi iş yerinden aracı oldular bir çay için tanışın diye, AVM de oturduk ben tabi düşünüyorum birşey söylemedim eşim metro beklerken seni bırakmıyorum dedi, aslında işim var desemde koluma girdi arkadaşının iş yerine tanışmaya götürdü tekrar birşey ler yiyelim içelim derdinde elinden kurtuldum eve gidip telefonu kapattım sabah a kadar beklemiş, bir kaç gün sonra tekrar görüşmek için ısrar ediyor Gülhane parkında oturduk masa tingirdek bu çaydanlığı devirdi, güldüm baya, ertesi gün Şirinevler de buluşalım dedi mahsus geç kaldım bir saat bekledi beni, en son bir hafta gözlerime bakıyor cevap bekliyor, ben fazla birşey istemem bir çorba yap bana yeter eşya çok istemem düşüncen nedir karar verdin mi dedi konuşuruz daha dedim telefonla bir ay konuştuk tekrar geldi şehir dışında çalışıyordu, hemen evlenmek istedi, nikah kıyıldığı gün çok değişik birşey oldu, göreve gidecek diye ağlamaya başladım düğün de hiçbir şey anlamadım ev iş ev iş sonra bebeklerimiz oldu bir baktım o yeşil gözlü üniformalı erkek benim ömrümün tek aşkı