Artık dayanacak ne kadar gücüm kaldı bilmiyorum. Tek başına olmak, yorulsan dinlememek, aldığın her nefesin içini sızlata sızlata geçmesi, durayım da iki dakika soluklanayım dediğin yerde bile bir sıkıntı çıkması, günlük 2-3 saatlik uykular, çaresizlik ve en kötüsü tek başına olmak-yalnızlık. Kendimi dünyanın en berbat insanı gibi hissediyorum. Ben ne kadar kötü bir anneyim ki ağlarken çocuğumun beni görüp onun da kötü hissetmesine sebep oluyorum. Kendimi yetersiz, bitik, çaresiz ve yalnız hissediyorum. Daha neyi ne kadar içime atabilirim bilmiyorum. Dışa vursam fazla, içime atsam fazla. Çok yoruldum. Çok canım acıyor. En çok da yavrumu üzmek beni mahvediyor. Keşke onun önünde ağlamamış olsam.
Çok yoruldum..