Peki tabiki ilk bayram sabahinı özlüyorum, babamın namazdan geldiğinde elini öpmeyi özlüyorum. Eskiden mezarlıga dedemler için giderdik, şimdi babam için gidiyorum. Mezar başına en sevdiği şeker ve cikolataları koyup geri dönüyoruz 😔
Onun haricinde biz cocukken mahalle mahalle gezer, şeker toplardık, hatta bilmedigimiz mahallelere bile giderdik hic korkmadan, ama şimdi kendi cocugumu gözümün önünden ayırmaya korkuyorum. Değil mahalleye göndermek, komşuya göndermeye korkarım.
Bunlar dışında diğer geleneklerimiz hep devam ediyor. Bekarken anneanne evinde toplanirdik hep, bütün dayımlar, teyzemler gelir, çok kalabalik bi aileyiz, yemek yetiştiremiyoruz, yatacak yer bulamiyoruz diye şikayet ederdik hep. Ama şimdi evlendim, aynısı kaynanamın evinde yaşaniyor, 4 kaynım, 4 görümcem var ve hepsinde 2 şer 3 er 4 er cocuk, ev almıyor, gerisini siz düşünün. 😀