@Gecemavisi-1 Yazdıklarınızı gözüm yaşlı okudum. Aynı acıyı yaşayan biri olarak yaşadıklarım aklıma geldi. Zaten hiç çıkmıyor da . Bir yıl önce babamı lösemiden kaybettim. Annem de bizlerde sizin dediğiniz gibi hayatımızın uzun bi süresi hastanede geçti. Şimdi hastalansam hastaneye gitmeye dayanamıyorum. Babamın çektikleri hiç gözümün önünden gitmiyor. Gizli gizli ağlamaları, bizlere gözleri dolu bakması. Erkenden gitmesi.. Aynı acıyı yaşayan biri olarak sizi okadar iyi anlıyorum ki. O kaybetme korkusu hele de anne. Şimdi en büyük korkum benim de . Ya ona da bişey olursa diye. Anneniz için hemen en kötüsünü düşünmeyin.Erken teşhisin önemi çok büyük. Herşey Allahtan geliyor. Ona sığınıp dua etmekten başka bişey gelmiyor elimizden. Annenize de babanıza da Rabbim şifa versin tüm hastalara da.