Eşimle 6.yılın içindeyiz, çocuktan önce deli divane olmasam da eşimi sevip beğenirdim, öper koklardım. Çocuktan sonra eşimin tayini çıktı aniden, oğlum 3 aylıkken memleketimden ayrıldım, işimi bırakmak zorunda kaldım ve istemediğim bir yerde istemediğim/hayal etmediğim şartlarda yaşamak zorunda kaldım. Evet evlenirken de eşimin tayinci olduğunu bilerek evlendim fakat tayin den sonra hayatımın bu kadar sıradan bir hâl alacağını öngöremedim. Pişman mıyım evlendiğime? Evet çok hemde.
Eşimle 2 defa boşanma eşiğine geldik, en son ki boşanma sürecinde kendisi istedi boşanmayı protokol de hazırladık ama ben göze alamadım ve geri adım attım. Göze almamanın kendimce geçerli sebeplerim vardı, uzun uzun anlatıp sıkmak istemiyorum. 4-5 ay oldu bahsettiğim süreci atlatalı ama ben eşime karşı eskisi gibi olamıyorum hatta sevmiyorum maalesef artık. Çünkü adamın her şeyi ama her şeyi batıyor bana. Yediği yemek içtiği su, giydiği kıyafet, söylediği bir cümle. Her şey ama her şey. Oda bunun farkında ve sık sık şakayla da karışık olsa sen beni artık sevmiyorsun bakışlarından anlıyorum diyor. Ben inkar ediyorum ama içim öyle söylemiyor. Cinsellik asla istemiyorum, yani talep ettiği gün kaçmak için bin tane bahane sunasım geliyor, birliktelik olunca da mecburi yapıyorum istekli gibi davranıyorum ama asla istemiyorum, aylarca olmazsa istemem o derece. Oğlum çok düşkün babasına, keza eşim de öyle, bazen diyorum sevmediğim bir insanla devam etmektense bitireyim, ona da haksızlık sonra diyorum asıl haksızlık oğluma olacak bu defa. Çok uzun oldu kusura bakmayın ama o kadar doluyum ki, olabildiğince kısa ifade etmeye çalıştım. Bana akıl verin lütfen, bu ilişki/evlilik eskisi gibi olur mu? Olabilirse ne yapmam gerekiyor, eşim kötü bir insan değil bu yüzden de galiba çare arıyorum.