Ecivicivokke aynı şeyi bende yaşadım ve çocukluk arkadaşımdan vazgeçtim 🙂 benimde arkadasim iyi kapli ama cok hırslı biri, yani sürekli kendini öven bi tipti, cocukluktan itibaren böyleydi. Ben evlendikten 1 ay sonra bu arkadasimda evlendi. Sürekli bana gelir giderdi ve o gün eşimle hep tartişirdik, ya da evde bir eşya kırılırdı, hic unutmam bir gün yine arkadasim benim evimden gittikten sonra ben mutfaga gitmiştim yemek yapmak icin, cam baharatlığım kendi kendine durdugu yerde patladı, ocaktaki tencerenin icine cam parçalari girmişti. Korktum bende hemen eşimi aradim, durumu anlattim. Sakın o arkadaşini eve alma bir daha dedi, eve almiyordum ama halen dışarıda cafede felan buluşuyorduk. İkimizinde cocuklari var tabi, ve her buluşmadan sonra eve geldiğimde oğlum çılgınlar gibi ağlardi, gece hic uyumazdi, zaten kolik bir bebek ama başka zaman bu kadar cok ağlamazdi, meme verince susardı ama arkadasimla buluştuğum günler emmezdi bile hic. Eşimde hiç görüşme onunla dedi. Zamanla bahaneler bularak görüşme sıklığını azalttım. Ve şuan telefonla bile cok nadir konuşuruz, gercekten eski yaşadiğim şeyleri yaşamaz oldum, gerçekten nazarı değiyormuş. Hatta benim eşim operatör diye ,kendi eşini de operatör yapmaya calişti. Ben ikinciyi doğurduktan sonra arkadaşimda hemen ikinciye hamile kalmak istedi. Sürekli benim yaptiklarimı takip ediyor. Eskiden bu kadar cok dikkatimi çekmezdi ama şuan çok dikkatimi çekiyor. Ben ne yapsam aynisini yapmaya calişiyor. Senin arkadaşin oldugu icin sen kötü düşünmüyorsun ama başka biri uzaktan olayı farkediyor, eğer eşin görüşme diyorsa görüşme bence. Gercekten nazara inanırım ben.