Görücü usulü mecburi evlendirildim. İlk başlarda kocama ısınıyordum yemekler bakımlar gecelikler ama kendisi yüzüme bakmazdı. Anam da anam, babam da babam derdi. Şu anda bakım falan hak getire, yemekleri de kaynanam da yiyoruz. Eve yatmaya gidiyoruz. Uyuyoruz. 2-3 ayda bir ihtiyacı olursa yanaşır o kadar. Özel hayat yok. Kaynanam iyidir ama her şeye karışır bazen çok saçma şeylerde eşimi doldurur. Eşim de annesinin babasının ağzına bakar. Benimle konuştuğu her şeyi annesine anlatır. Neyse özetle evlilik hayatım böyle. 1 buçuk yıllık evliyiz. Çocuk istediğimi söylediğimde bile annesinden çıkmazdı afedersiniz eve zorla eve götürüp yatağa girerdik. Eve gitmemiz de annesi git deyince gelirdi. Ondan umudu kesince bebeğim olsun ona tutunayım istedim. Şiddet yok. Maddi durum ortalama. Bebek için iyi bir ortam. Neyse fazla uzatmayım. Siz olsanız kocanızı eve bağlamak için yemeği vs evde yemek için çabalar mısınız yoksa salayım mı? Dışım 23 içim 90.