Deleted33 Ben size bir olay anlatmak istiyorum. 40 45 yıl önce yaşanmış. Benim halam evleniyor 15 yaşlarında doğuya gelin gidiyor. Bir oğlu oluyor, bir kaç ay yaşıyor yani ama bir türlü bakmasına sürekli ilgilenmesine fırsat vermiyorlar, hep evin işlerini yapsın diye ve ayıp diyerek e tüm aile bir arada yaşadığından doyarak bi çocuğunu kucağına alıp sevemiyor. Sonra çocuğu bakımsızlıktan hastalanıyor. Bir defa herhalde kucağında gördüklerinde dövüyorlar, kocası ayrı kayınpederi ayrı. Eski evler sobalı, o gün çocuğu çok ağlıyor. Kayınpederi içeride çocuğun yanında oturuyor, çocuk kenarında divanda yatıyor. Halam sobaya odun tezek atma bahanesi ile giriyor, çocuğun artık ağlamaktan sesi kısılmış. Bir kucağına alıp emzirse belki ciğeri soğuyacak bir içi rahat edecek ama adam çok kötü bakış atıyor. Ne yapsam ne etsem diye düşünüyor tekrar odun atmaya diye girip çocuğuna bakıyor. Bu sefer adam yaklaştırmıyor. Çocuğu da ona elini hafif kaldırıp gel der gibi annesine uzatıyor işaret ediyor. Halam daha çocuk, 15 yaşlarında bir anne. Sanki çocuğu ona ait değilmiş o bakıcısıymış gibi bir muamele görmüş sürekli. Odadan çıkıyor ama beş dakika sonra tekrar giriyor odun atma bahanesiyle, çocuğu kucaklayıp götürecek diğer odaya döverlerse dövsünler artık ne yaparlarsa yapsınlar diye gözünü karartıyor. Odaya giriyor bakıyor ki bebeği ölmüş, kayınpederi çenesini bağlıyor bir bez parçası ile. Koşuyor odunluğa, başörtüsünü ağzına tıkayıp bağırarak ağlıyor feryat ediyor. Cenazesini bile kucağına alamıyor bebeğinin. Sonra psikolojisi bozuluyor, akli dengesini yitiriyor öylelikle oraları terkedip buraya geliyorlar. Ama olan olmuş, kim getirebilir o evladı yerine. Kaç çocuğu oldu ama hangisi o anne kokusu alamadan ölen çocuğunun yerini tutabilir. Ben ortaokuldayken halam ağlayarak anlatmıştı bu yaşadığını, konuşmasından ciğerindeki ateşin sönmediği belliydi. Artık kimse buna saygı dememeli ya, saygısızlığın ta kendisi. Cinayet sebebi…