nuryollanna inan her anne bu durumu yaşıyor. Cocuk büyütmek kolay bir şey değil. Ben o kadar sabırlı olmama rağmen bazen ben bile cinnet geçirecek noktaya geliyorum. Özellikle şu sıralar hem yorgunum hem ev işi derken cocuklari biraz aksatıyorum. Onlarda haliyle ilgi istiyor ama benim tahammülüm kalmıyor. Ama hepimizin en sakin olduğu anda birbirimize sarılıp çok sevdiğimizi söylüyoruz. Geçen oğluma sinirlenip bağırmıştim sessiz ol diye. O da sinirlenip odasina girdi kapıyı çarptı, 5 yaşında bu arada. Bende kuran okuyordum ama sinirli bir şekilde okumaya devam ettim. Tam kuranı bitirdim oğlum yanima geldi geri, anne sen beni cok üzüyorsun dedi. Birde odasinda ağlamış gözleri yaşlı. Nasıl üzüldüm kahroldum o an anlatamam. Sarıldım hemen öptük koklaştık. Bazen diyorum cocuk bu tabiki ses yapacak, sessiz cocuk büyütülmez ama bizde insanız, ters zamanımıza denk gelip sinirlendigimiz anlar olabiliyor. 🥲