Kızlar bugun hepimiz dışarı çıkacaktık hava güzel gösteriyordu gezeriz diye düşünmüştüm. Neyse sabah kalktım kahvaltı hazırladım , cocugu doyurdum önce. Sonra bize hazırladım kahvaltıları aşağı indirdim masayı kurdum filan. Sonra yaptık kahvaltı, ben dusa girecektim ama ev de dağınıktı eşime dedim ki, evi bi toplayım silip süpüreyim sonra dus alırım cıkarız dedim bu olur filan dedi. Kızlar ne sofra kurmaya hazırlığa yardım etti, ne cocukla ilgilendi, ne toplamaya yardım etti. Hepsiyle ben ilgilendim. Yukarı cıktım bulasıkları hallettim mutfağı topladım bu iki seksen yayılmış koltukta elinde telefon. Sürekli böyle ama. Bi de beni acele ettiriyo hadi hadi diye. Sonra bana dedi ki acaba sen gelmesen mi evde mi dursan dedi. Bende dedim ki, niye durcam ya bende gezmek istiyorum dedim. Ama o lafına cok kırıldım. Sonra ben cocugu hazırladım cantasını hazırladım bunları gönderdim kayınvalideme. Sonra kv aradı niye gelmiyosun dedi, bende eşim için gelme dedi istemiyorum gelmek dedim. Sonra eşim eve geldi kapıyı filan açmadım bi süre sonra açtım, bu geldi işte özür dilerim filan . Bugun Seninle gezmek istemiyorum dedim bende. Cok uzattım kısacası, eşimin o lafına cok kırıldım. Böyle sözler ve hareketlerle kendisinden soğutuyor sadece buna yarıyor. Böyle yaşam sürdürmekte istemiyorum açıkçası. Aklıma aldatma numarası yapmak bile geldi ayrılmak için. Çünkü oturup konuşsam anlamıcak daha önce çok konustum ya devam etti ya umursamadı güldü. Bunu da niye anlattım bilmiyorum belki beni anlayan birileri çıkar diye. Cok yoruldum. O evde olacağı zaman cok mutlu olurdum odada dursa bile evde olduğunu bilmek güven verirdi. Zamanla o kadar soğuttu ki artık o evde değilken de mutlu değilim, evdeyken de değilim.