- Düzenlendi
Toplanın bizim kızlar, anılarımızdan bahsedelim bu gece ☺️
Ben anlatıyorum;
Tarih 14 Şubat. Lise sondayım, okulda öğle arasına çıktık. O ara sosyal medyadan bir mesaj geldi bana.
“ Müsaitsen yanına geliyim mi sana çiçek aldım onu vermek istiyorum “
Mesaj atanı tanımıyorum, sevgilim falan da yok tabi. Hemen kızlara gösterdim bakın mesaja diye. Dediler çağır gelsin. Tamam okuldayım kapıya çıkarım diye cevap verdim. Neyse aradan biraz zaman geçti geldim ben yazmış. Tabi ben bekliyorum ki böyle Şahin Tofaş tipi bir araba gelecek, bir tane kırmızı gül falan almıştır hani şu paket içinde satılanlardan. Çıktım kapıya bakıyorum bakıyorum bir tane araba var başka yok. Diyorum hani nerdesin, kapıdayım diyor. O bir tane araba da ne araba ama anlatamam 🤣 Son model siyah tek kapılı spor bir araba. Meğer o arabaymış. Biz tabi şok. Neyse gittik kızlarla arabanın yanına. Arabanın kapısı açıldı, içerden çelenk çıktı. Bildiğiniz çelenk ama kocaman, çocuk gözükmüyor çiçekten 😅 Sonra o çiçeği bana uzattı ve çocuğu gördüm. Allahım! Dedim içimden, allah beni bildiği gibi yapsın! Yani Allah’ın yarattığına çirkin denmez ama nasıl çirkin 🤦🏼♀️ Boyu benden kısa.
Neyse gel diyerek yaptım bir mallık artık dönüşü yok, teşekkür ederim dedim. Fazla uzatmak istemedikçe kızlar arkadan dürtüyorlar beni, tabi gördüler arabayı çiçeği çocuğa bakmadılar bile 🤣 Çocuk dedi gelin bir çay içelim, olmaz dedim dersler başlar birazdan. Kızlar hemen atladılar, daha yarim saat var hadi gidelim. İkisi de geçti arkaya oturdu, beni almıyorlar yanlarına. Öne oturdum artık, yoksa rezil olcaz yolun ortasında. Gidiyoruz, çocuk bir şey söylüyor yüzüne bakıp cevap veremiyorum, emniyet kemerinin ordan kızlara bakıp konuşuyorum 🤣 O yarım saat benim bir ömür sazan gibi atlamam gerektiğini öğretmişti bana. Aklımıza geldikçe kızlarla hala güleriz 🤣 Ne kadar cahildik öyle ..