anneoldum Ben bekarken hep çalışıp kendi harçlığımı çıkaran biri olduğum için evlenince eşimden harçlık istemek gurur kırıcı geliyordu utanıyordum. Ben istemeden o eve bırakıyordu ama onunla da kendime bir şey alamıyordum hep eve alıyordum. İki sene kadar kendisinden para isteyemedim. İhtiyaçlarımı da hep kısıtladım yani o teklif ederse alırdık. Sonra bir baktım düşündüm ya bu gidiş nereye dedim 🥲 sonuçta biz bu adamla bir ömür geçireceğiz. Ömür boyu böyle nasıl yaşarım diye düşündüm. Bir de eşimle beraber çalışıyoruz maaşımı da o temin ediyor. Yani artık maliye müdürlüğü gibi oldu ev, yanımda nakit yok sen ver ben sana gelince veririm olayı var, tefeci gibi oluyorum eşime kendi parası ile borç verdiğimde 😅
Şaka bir yana ben çözümü açıkca söylemekte buldum. O eski gurur murur kalmadı. Evlilikte olmazmış yani bunu anladım. Sonuçta ihtiyaçların giderilmesi gerekiyor, örneğin buzdolabı bozulsa borçla da olsa acil yenisini almak gerek. Ona güç yetiyorsa benim kişisel ihtiyaçlarıma da yetmesi lazım. Benim ihtiyacım için icralık derecesine gelmiyoruz sonuçta 🥲