eylulunk Çocukların bir günü diğerini tutmaz. Yani bir gün atağı olur, bir gün sendromu, bir gün hasta olur düzeniniz illaki inişli çıkışlı devam eder. Sizin bu süreçleri kabullenip normalleştirmeniz lazım.
Aslında insanın kendine karşı sorumlulukları da vardır. Eşine karşı, evladına karşı. Anladığım kadarıyla bu denge tam oturmamış. Yani anne baba olmaya odaklanırken karı koca olmayı unutmak gibi. Bebeğiniz yenidoğan olsaydı düzeni bir süre askıya almanız gerekebilir derdim ama 2 yaşındaymış. Biraz kızınızın bireyselleşmeye başlaması sizin de ebeveynlik dışında eş olduğunuzu hatırlamanız gerektiğini düşündüm.
Size uyar mı uymaz mı bilmem bir kaç tavsiyede bulunabilirim.
☘️Odanıza bir çocuk yatağı alabilirsiniz. Sevdiği renkte bir nevresim ile teşvik edersiniz. Ben de kızımla 2 yaşında zor olsa da ayrıldım. 80×180 montessori yatak aldık koyduk yakınımıza. Bir gün ben bir gün eşim yanına uzanıp yatırıyoruz uyuduğunda kendi yerimize geçiyoruz, en azından uyandığında yakınında bizi görüyor seslenince kaygıları azalıyor.
☘️Eşinizle beraber vakit geçirmelisiniz. İlla film izleyin şuraya gidin demiyorum günlük işlerinizi beraber yapabilirsiniz. Sofrayı beraber kurabilirsiniz, beraber toplayabilirsiniz. Kızınızın üstü mü kirlendi siz bulaşıkları hallederken eşinizin değiştirmesini rica edebilirsiniz. Sonra serersiniz yere sofra bezini, getirirsiniz bir meyve tabağı. Kesip sunum hazırlamadan tabi. Çocuk için etkinlik gibi düşünün yani kendisi soysun mandalinayı kendisi yesin döke saça, onu oyalayacak bir şeyler bulun ki başında dururken bir yandan eşinizle muhabbet edersiniz. Bunlar basit görünen ama evliliğin kalitesini arttıracak şeyler.
☘️2 yaş krizi çok normal. Ama ağlamasına da izin vermelisiniz inadı geçince sarılabilirsiniz. Çocuklar çok masumlar yani duyguları bir anda yumuşuyor içlerinde kin yok unutuveriyorlar her şeyi. O durumlara tahammül edemiyorsanız eşinizle tartışmak yerine onun müdahele etmesini isteyebilirsiniz. En azından o evde yokken sizin ne yaşadığınızı yaşayarak anlamış olur.