Kusura bakmayın arkadaşlar bir süre sessiz kalıp kendimi dinlemek istedim adapte olmaya çalıştım yeni hayatıma istediğimin gerçekten bu olup olmadığını anlamak için biraz kendimle zaman geçirdim ve evet doğru karar verdiğime emin oldum… Benim evlilik durumumu az çok bilenler vardır biz çok badireler atlatarak evlendik çok savaşlar mücadeleler verdik o zorlu süreçte hep birbirimizin en yakın arkadaşı en büyük destekçisi olduk ama fark ettim ki ikimizde yorulmuşuz ikimizde mutluluk hayalleri peşinde koşarken huzurun ne demek olduğunu unutmuşuz birlikte adım attığımız bu yolculukta çok güzel anılarımız oldu hiç kırmadık birbirimizi hiç üzmedik birgün olsun birbirimize ses tonumuzu bile yükseltmedik herşey mükemmel ve 4.4 lük ilerledi son ana kadar hatta yoları ayırırken bile birbirimize 5 yıl birlikte yolculuk ettiğimiz için teşekkür ettik vedalaştık herşey bu kadar Güzelken neden bu veda diyenlere şimdi sebebini söyleyeyim arkadaşlar evlilik kurumu bir düzen ve denge kurumudur yani bir evlilik 4.4 lük ilerleyemez dengeyi bozar gerçekçiliğini yitirir disiplin kamu da geçerli bir ilkedir biz bu noktada hata yaptık bazen küsmeyi bazen tartışmayı bazen şımarmayı kendimize çok gördük o benim karakterimin ve duruşumun en çokta mesleğimin kurbanı oldu ben ise geçmişte bana reva görülmeyen güzellikleri biranda yaşamaya başlayınca afalladım korktum kaybetmekten korktukca da hayatın normal akışının dışına çıktı herşey ve düşündüm ki mutluluktan çok huzura ihtiyacımız var bunun içinde yolları ayırıp ikimiz içinde en iyi olanı yaptım….
Bugün dayısını kaybettik ve ben onun yine en yakın arkadaşı olarak yanındaydım çünkü böyle durumlarda onun neler yaşayabileceğini kendini nasıl toparlayabilecegini en iyi ben biliyorum ayrıldık evet fakat bizi ömür boyu ortak noktada buluşturacak mucizemiz için biz hep birbirini en iyi tanıyan ve anlayan iki arkadaş olduk…🍀