sizene
Size açık ve net konuşacağım, çünkü böyle bir durumda Pollyannacılık yapamayacağım. Eşinizin sizi arabada darp ettiğini ve “Beni seven çok, gidersen git” dediğini okuduğum anda, bir kadın olarak onun size karşı olan tutumundan ötürü benim için notu verilmişti. Çünkü işin içine bir kez bile şiddet girerse — ki burada hem fiziksel hem de psikolojik şiddet söz konusu — artık geri dönüş çok zordur. Üstelik bu sadece bir hata değil, kanunlara göre açıkça bir suçtur. Ertesi gün ailesinin de size karşı iki erkek bir kadın olarak hem fiziksel hem de psikolojik saldırıya kalkışması ikinci büyük travmadır. Siz, eşinizin bu yaptıklarını bir anda unutup sineye çekmiş olabilirsiniz ama ben sizin adınıza hâlâ öfkeliyim ve açıkça söylemeliyim ki ona güvenmiyorum. 🤷🏻♀️ Ama kararınıza da elbette saygı duyuyorum.
Şimdi ev ayırma meselesine gelirsek, naçizane tavsiyem: çok kurcalamayın. “Kalsak mı, gitsek mi, yapabilir miyim, ek iş beni zorlar mı, çok mu sıkıntı olur” gibi düşüncelere boğulmak yerine, “bu evden kesinlikle çıkıyoruz, sonrası akışta şekillenir” deyin. Kendi yönünüzü bulmaya izin verin. Unutmayın, ne olursa olsun ilerde bu kararın sorumlusu siz olacaksınız. Çünkü eşinizde şu potansiyel var: bir gün çıkıp “senin yüzünden sürünüyoruz, kiralarda perişanız” diyebilir. Ya da eğer orada kalırsanız, ailesiyle ilgili yaşayacağınız en küçük bir sorunda “ben sana gidelim demiştim, sen kalmak istedin, şimdi bana bir şey anlatma” diyerek işin içinden sıyrılabilir.
Siz olgun, sakin ve güçlü bir şekilde sadece taşınacağınız yeni hayatınıza odaklanın ve eşyalarınız hazır toplu şekilde bekleyin. Ama ne olursa olsun, arada olup bitenlere duygusal ya da düşünsel olarak müdahil olmayın. Sadece kendinize ve geleceğinize odaklanın. 🙏🏻💞