dhR-34 bütün yazdıklarınızı okudum. Kusura bakmayın sizin sıkıntınız ailenizin kabul etmemesi değil. Buradaki yorumlardan sonra ailem kabul etmez kisvesi adı altında kendinizi ifade etmeye çalışıyorsunuz ama ilk postunuzda eşimi seviyorum demişsiniz. Size afedersiniz ama bok kadar değer vermeyen adamı seviyorum demişsiniz, siz de o adamdan ayrılacak gurur yapacak yürek yok. Boşuna bahanelere sığınmayın. 3. Kadınla konuşma tarzınızdan bile belli fikriniz zaten. Ne diyim bir hemcinsimin bu kadar ezik olmasına üzüldüm. Bir de çocuk yapmışsınız en çok o çocuğa üzüldüm. Böyle güçsüz bir erkeğe tapan bir kadından ne öğrenebilir ki bu hayatta? Kendimi sizin yerinize koydum bir kere asla o adamı sevmem tiksinirim. Hadi ayrılamıyorum imkan yok o evin içinde suratına bakmam bırak ona kendimi beğendirmeyi. Onunla aynı evde yaşadığım her saniye nefret ederim bu hayattan. Kaldı ki böyle bir adamla evli kalacağıma sokaklara düşüp bedenimi satarak para kazanıp çocuğuma bakmayı tercih ederim. Gurursuz olacağıma en azından böyle gurursuz olurum.