Burda okuduklarımdan sonra evliliğimin aslında ev arkadaşlığı olduğunu farkettim. Eşimle tanıştıktan 6 ay sonra evlendik, benim açımdan biraz mantık evliliğiydi aşık olmadım, o da öyle kapıma güller dökmedi zaten ne yazık ki. Evliliğimizin ilk yılı fena değildi anlaşıyorduk. Ama şu ten uyumu dedikleri var ya o yok bizde eminim. Bekarken gayet istekli bi kızdım ama şu an hayatım boyunca yapmasam aramam, bu hale getirdi beni. Daha sonra pandemi başladı adam homofis olunca bilgisayardan oyun oynamaya başladı ama bildiğin bağımlıı. Doğum sancısı çekiyorum hastaneye gidelim dedim oyundan göz ucuyla bana bakıp yok yaa doğum sancısı değildir dedi, o gece doğurdum. Çocuk doğduktan sonra cinsellik komple bitti zaten, keyif de aldığım hiç olmadı 2,5 yıldır. Ne gönlümü almasını bilir ne bi ince düşüncesi vardır. Ben de zamanında çok peşinden koşulan kızlardanım zayıf uzun boylu esmerim bebekten sonra da hiç kilom kalmadı ama adam oyundan başını kaldırıp da bana bakmıyor ki görsün. Çok üzülüyorum, kendime yazık etmişim gibi hissediyorum. Zamanla ben de ondan aşırı soğudum ve yüzüne bile bakasım gelmiyor. Çocuk olmasa hiçbir açıklama yapmadan kapıyı çeker çıkardım ama bebeğime kıyamıyorum. Zor da olsa bu evliliği kurtarmak istiyorum çünkü ayrılırsam biliyorum ki ömür boyu yalnız kalırım yeni birine gücüm yok. Ne yapmalıyım sizce?