Tahammülsüzleştim imdat

KirmiziOjeli

Kızlar ya ben galiba anneliğe alışamıyorum. Kidslik bi konu ama orada bu konuları açınca insanı anneliğinden kadınlığından vurup çileden çıkarıyorlar. Neyse, 10 ay oldu oğluma canım feda o ayrı sevgi değil mesele, o kadar büyük bi sorumluluk ki ağır geliyor. Çok özgür ruhlu biriydim şu an herşeyim kısıtlanmış durumda oğlumda aşırı memeci olduğu için kimseye emanet edip bir yere gidemiyorum bir şey yapamıyorum adam gibi. Eşime de yansıtmaya başladım adam alttan alıyor sürekli ama resmen böcek muamelesi yapmaya başladım sürekli tersliyorum falan olur olmadık. Hayattan soğumuşum tüm hayatım bitmiş hissediyorum. Ya olmasaydı vs diyenler olacaktır ama benim daha önce ölü doğumum var acısını hala yaşarım bilirim ne demek olduğunu ama yine de bunlara rağmen alışamıyorum zevk alamıyorum hayattan. Eşim yoğun çalışıyo daha çok evde olsa yardımcı olur ama o da mümkün değil kendi işi çünkü. Bi tavsiyeniz olur mu ya da böyle hisseden var mı :/

Anilla

KirmiziOjeli

Anne değilim henüz ama bir akrabamız sizden daha beter bir duruma geldi çocuğunu istemedi sevmedi emzirmek bile istememiş doğurduktan sonra tuhaf gelmiş hersey destek aldı sonrasında düzeldi sütünüzü sağıp annenize bıraksanız en azından bir kahve içmeye alışverişe bakıma hani 1 saatlikte olsa biraz kendinize vaktiniz olurdu. En kutsal şey annelik ve siz gerçekten çok değerlisiniz Allah yardımcınız olsun umarım bi an önce bu ruh halinden çıkarsınız 💕

Dolunayy

KirmiziOjeli Bende zaman zaman böyle hissediyorum. 7/24 herşeyiyle ben ilgileniyorum ,benimde eşimin kendi işi ve kızım o geldiğinde uyumuş oluyor zaten . Hiç kimseden zerre yardım görmüyorum anneme de kayınvalideme de gitsem yine ben ilgileniyorum yemeğini falan asla yedirmeyi beceremiyorlar . Bazen o kadar bıkmış hissediyorum ki kızımdan değil ,yalnız oluşumdan kendime nefes alacak zaman yaratamadığımdan ellerimi yumruk yapıp dişlerimi sıktığım çok oluyor ama geçecek inşallah diye umut ediyorum…🙏

deleted77

KirmiziOjeli sanırım değişikliğe ihtiyacın var 😌 tatil ve minik gezmeler seni rahatlatmaz mı acaba ? Çünkü bende rutin evde olduğumu düşününce modum düşer, zaman çok hızlı bir kaç seneye herşeyi idrak edince daha keyifli olucak 🥰 benimkilerde aşırı huysuzlar emzik ve mamaları olmasa birer canavara dönüşüyorlar en çok sevdikleri ise bol bol gezmek bizde onlara uyuyoruz 🤷‍♀️

Akrep

KirmiziOjeli tam anlamıyla senin gibi hissediyorum diyemem fakat gerçekten benimde dayanamadığım anlarım oldu. bebeğim henüz 9 aylık ve huyu öyle bir değiştiki hiç zorlanmadığım kadar zorlanmaya başladım. 1 haftalığına kafa dinlerim diye ailemin yanına geldim onlar bakar bende 1 fincan kahvemi içerim belki dedim ama yok kesinlikle 🥲 kafa dağıtırım diye geldiğim yerden bolca negatif enerji ve eksi kilolarla dönüyorum. Eşim ve ben sadece ikimiz baktığımız için bizden başka kimseye alışkın düşkün değil belki üçüncü biri olsaydı dahada güven dolu yaklaşırdı ama kimseye gitmiyor kimsede durmuyor. Varlıklarına binlerce kez şükürler olsun ayaklarına taş değmesin🎈 Anne olmak bu dünyanın en zor en güzel şeyi. Onlara da hayat zor. Sıfırdan oturmayı, ayağa kalkmayı, yürümeyi, alkış yapmayı ve bir çok şeyi yapmak kolaymı? Şu süreç bolca sabır gerektiriyor sabredelim ki ileride şu günlere bakıp ah sabrımın mükafatını ne güzel aldım diyebilelim 🍀 tek başına bebek büyütmek zor Allah bütün annelere önce sabır sonra güç kuvvet versin 🕊Bebeğin için bi çözüm araman senin onu ne kadar koşulsuz sevdiğini gösteriyor yat uyu dinlen dün gibi kucağına aldın bugün 10 aylık olmuş zaman geçiyor, hemde çoook çabuk🎈

KirmiziOjeli

Anilla yakınımda oturan arkadaşım yok hepsiyle uzağız gidip gelmeye kalksam en az 3 4 saat lazım oğlumda o kadar sanmıyorum bakamazlar çok inatçı bi bebek, yok şükür bende öyle durumlar yok ya psikolojim o kadar gitmedi allahtan 😅. Amin canım çok teşekkür ederimm❤️

KirmiziOjeli

Dolunayy aynen aynen kayınvalidem zaten oğlum ağır diye tutamıyor bile bırak bakmayı, annem sağolsun yine iyi bakıyor ama ne düzgün yemek yer ne 2 saniye oturur hep iş üstünde koşturması lazım aklım kalıyor biyere gidemiyorum bırakıp. Ben de öyle sinirden yatağı falan yumrukluyorum artık içinde bulunduğum duruma sinirleniyorum oğluma değil 😖

KirmiziOjeli

deleted77 tatili iple çekiyorum zaten az kaldı elbet iyi gelecektir ama şimdiden tatil bebekle nasıl geçecek onu bile düşünüyorum çünkü nedense artık dışarıda pek durmuyor eskiden çok seviyordu dışarıyı halbuki. Arabada hele asla durmuyor o yüzden trafiğe tek çıkamıyoruz illa eşimin falan olması lazım mesela. Minik gezintiler içinde aklım kalıyo çok uğraştırıcı bi bebek ve biberon falanda almıyor illa meme, önümüzdeki hafta arkadaşlarımla gece buluşmaları planlıyoruz oğlumu eşime bırakmayı düşünüyorum ama nasıl olacak şimdiden düşünüyorum onuda. Bazen bakıcı almak istiyorum ama tek çocuk zaten çalışmıyorum şu an o yüzden vazgeçiyorum kafam allak bullak işte canım 😕

KirmiziOjeli

Akrep ne güzel yazmışsın canım moral oldu eline sağlık 🌸 gerçekten yardımsız büyütmek çok zormuş annem falan bile gelse ne kadar zorlansamda yine bırakamıyorum çünkü huylarını bir tek ben biliyorum, anlıyosun beni☺️

[silindi]

KirmiziOjeli ben her zaman en kötü noktamda kendimden kötüsünü düşünür ve motive olurum senden kotuyum durumumu anlatıyım hayata tutun😅😅
2 cocuk aralarında 15 ay var biri 37 aylik oglum biri 22 aylik kizim kızıma dpwn sendromlu dediler xok sukur hamd olsun sağlıklı dogdu sana yemin ediyorum 6 ay anamdan emdiği sutu burnumdan getirdi abartmıyorum sabahlara kadar agladi ya hem meme istedi hem memeyi reddetti 4 ay kaynanam bizde kaldı 1 kere demedi ki kizim gunduz uyurken oğlana bakiyim uyu eridim eridim 6 ayda 24 kilo verdim gözlerimin altı mosmor gezdim ben o kaynanaya da 3 öğün yemek hazırladım kocamın kopek sevdası yüzünde evde 13 katta şehrin ortasında dogo besliyoruz doğumdan geldim balkon yikadim kopekelr balkonda kalıyor çişe indiren olmadığı için 37 aydır balkon yıkıyorum biride demedi ki balkonu yıkarız sen yat nü zaman zarfında anam da gelemedi kaynanana varya guya ve benim doğumda plestansa parçası kalmis 4 ay sular seller gibi kanamam oldu üstüne birde kürtaj oldum mis gibi canlı canlı Buda tuzu biberi oldu ama her zaman sen halledersin sen yaparsın diye agzima sıktılar o süreçte kocam bile 5 dk bakmaz abartmıyorum bir sigaraya çıkarım ona bile dayanamaz ama ben varya hic bir zaman isyan etmedim bunlar benim hayatımı sinirlio demedim diyemedim çok şükür sagliklilar ve ben emeklerimin karşılığını alıyorum 3 yasinda ki oglum dan bile babasi sesini yukselttiginde o benim annem demesi bile benim için çok onur verici onlar benim herseylerim herkes kizin kocaman oldu emzirme diyor kaynanam baskı bile yapio günahmış kendi kiz hasta aldir derkengunah yoktu tabi ben onlar sağlıklı olsuna herseye razıyım benim her gece tek duam Allahonlara hayırlı kul hayırlı evlat olmayı nasip eylesin bana da öyle bi güç versin ki onları en güzel şartlarda ben yetistirebileyim ilk dönemlerin çok sıkıntılı geçiyor ama geçecek kuzum gezmeninde alkolünde her biseyin dibine kadar yaşadık hic birsey sonu yok bunlar hep tatlı gözükür ama 3 4 yıla hep birlikte gezeceksiniz rahatça biraz sabret bu süreçteki negatifligini eşine çocuğuna yansıtma bence ikisininde suçu yok benimde kocamın kendi işi onlarda bizim için calisio parayı alıp başkasına verse anlarımda adamın saatleri belliyseonuda strese sokma bence insallah asarsin bu problemini ama sabır acıdır meyvesi tatlıdır derler ya su an o yoldan geçiyoruz 🥰

KirmiziOjeli

[silindi] haklısın gerçekten öyle aslında gezmenin etmenin bir sonu yok nereye kadar yani çocuklardan önemli değil hiçbiri sadece artık ruhum daralıyor özellikle bide uyku düzeni mahvoldu ilk defa bu kadar zorlanmaya başladım bunun etkisi çok oldu sanırım :/ çok teşekkür ederim uzunca yazmışsın🌸

saripapatya

KirmiziOjeli simsiki sarilmiş hisset :) ❤
Bir dönem bu sadece, birgün bu da gececek ..
Mamaya alistirsan aslinda cok rahatlatlarsin ozaman annene felan birakip disariya cikip birseyler yapabilirsin mesela. Benim oglum da asiri memeci suan 1 yasinda olmasina ragmen halen daha memeci -.- sabir taşi aldim onu sürdüm birakir diye ama ona bile eyvallahi olmadi ona ragmen devam emdi bakalim daha pes etmedim devam denicem memeden kesmeye 😂 oglum 4 bucuk ayligindan beri ek gida yiyor. 8 ayindan beri corba pilav makarna yumurta biz ne yiyorsak onlari vermeye basladim yiyorda masallah. Öyle olunca bi rahatlikla kaynanama anneme birakip cikabiliyorum ben de disariya. Suanda mamaya baslDim memeyi hepten biraksin diye ama ne yedirirsen yedir halen daha o memeyi de emecek. Gündüzleri emzirmeyi biraktim bi geceleri artik emziriom. Sende bol corba felan yedirsen tok kalir memeden kesmeye calisirsan daha fazla vakit kalir kendine :) cidden gececek bu günlerde. Veya oglunu al gez oglunu bir engel oalrak görme

KirmiziOjeli

saripapatya ne yedirirsem yedireyim memeden ayrılmıyor mamada pek sevemedi., memeden kesmeyede gönlüm razı gelmiyor heyecanlanıyor çünkü kıyamıyorum😅 yetmiyor yedikleri zaten çok yemiyor hep meme istediği için aklı memede yani o yüzden zorlanıyorum mama falan sevse en azından bırakmak daha rahat olurdu aynen öyle :(

Kalkyerineyat

KirmiziOjeli Anneliğe alışamamak olur mu hiç? Her kadın bebek sahibi olduğunda birden anne oluverir. O duygu,merhamet, sabır hepsi içine doğuverir insanın. Hanımefendi siz çok bunalmışsınız o sebeple öyle düşünüyorsunuz. Bebeğinizi de sevip ilgilendiğiniz için hep onun bakımına öncelik verdiğiniz için kendinizden feragat etmişsiniz. BEBEKLİ HAYATI KABULLENMENİZ, BENİMSEMENİZ LAZIM. ve gezerken bir yere giderken hep yanınızda onun olacağını, onun size engel olmadığını hayatı evladınız ile paylaşacağınızı benimsemeniz lazım. Yani çocuk bu ağlar, hangimiz ağlamadan büyüdük.Belki atak dönemlerine denk gelir sizi huzursuz eder bebeğinizin huzursuzluğu. Ama inanın geçici. Yani siz bebekli hayatı engel olarak görmeyip yine kendi sosyal hayatınıza yönelebilirsiniz. Rahat bir nefes alırsınız bu kaygılardan uzaklaşınca. Sizi çok iyi anlıyorum, bu taze annelik psikolojisi bence. Önceden hepimiz rahattık, kişisel bakımımızı uzun uzun yapar, rahatça gezip tozar, her işimizi keyfimizce yapardık. Şimdi yemek zor yediğimiz zamanlar oluyor. Her anne yaşıyor bunu. Benim kızım da sadece emiyor ama emmeyi geçtim hani doyurup acıkana kadar anneme bırakıp gezip gelsem diyemeyecek kadar bana bağlı bir bebek. Uykusu gelince babasında bile, kimsenin kucağında durmaz sadece benim kucağımda kokumda uyur. Bazen lavaboya bile zor gittiğim oluyor. Kimseye emanet edemiyorum edemem yani doğduğundan beri her şeyiyle tek başıma ilgileniyorum. Zor, çok zor ama kendime bu hayatı benimse dedim. Alıştırmaya çalıştım. Şimdi hiç biri zahmetli gelmiyor, mutfakta da yanımda tutuyorum, çarşıya da onunla gidiyorum karnını doyurup altını değiştirip tüm ihtiyaçlarını hallettikten sonra huzurlu oluyor. Hiç bir gün evde durmadığım olur, önceden gözüme çok zor geliyordu. Bebekli olunca hiç dışarı çıkamam sanıyordum, çıkmak istemiyordum dışarda nasıl bakacağım diye. Hani akşamları eşimde işten gelir hep birlikte kahve içmeye, arkadaşlarımızla oturmaya, çarşı pazar gezmeye gideriz. Alıştık artık zor gelmiyor, hep evde dursam gözüme çok büyük gelirdi şimdi normal bir eylem gibi. Ama tabiki kendimizi bebeğe göre ayarlıyoruz. Gittiğimiz yerlerde çok durmuyoruz eskisi gibi, iki üç saat sonra dönüyoruz. En azından kafamız dağılıyor, bize iyi geliyor. Lütfen bebeğinize bakarken kendinizi kendi sosyal hayatınızı görmezden gelmeyin feda etmeyin. O ortamlarda bir anne olarak bulunun. Çok sevgiler ince düşünceli anne 🌿

KirmiziOjeli

Kalkyerineyat inan doğduğu ilk zamandan beri dışarıdaydık ne kendi bakımımdan ne eşime ne oğluma ilgim hiçbişeyim azalmamıştı sonradan oğlum inatçı asabi olmaya başladı belkide genetik benden geçti bu huyu bilmiyorum, dışarıda pek durmuyor artık her çıktığımızda burnumdan geliyor nefes alamıyorum geçen arkadaşımla buluştuk istisnasız 5 saat dışarıdaysak 5 saat boyunca ağladı mahvetti bizi cesaret edip çıkamıyorum artık. Tüm ihtiyaçlarını gidermem değiştirmiyor bişeyi. İki üç aydır bu böyle. Şimdi bide uyku problemimiz çıktı normalde yoktu bi kaç haftadır mahvediyor beni bu yüzden özellikle bu aralar tükendim zaten önceden idare ediyordum :/ benden de çok sevgiler🌸

Olivetti

KirmiziOjeli aaa bu ben . Kuzum durumunuz ve eviniz müsait ise bakıcı yardımcı tarzı biri bulsanız . Hem bebeğinle ilgilenir hem bazen 2 saatte olsa dışarıya çıkıp nefes alırsın hem sana arkadaş olur evin içinde . Bebeğin aslında büyümüş ek gıdayla arası iyiyse emme saatlerini esnetebilirsin . Annelik dışında bir hayatında olmalı ..

KirmiziOjeli

Olivetti durumumuz var kuzu ama bakıcı olayı hani haftada iki üç günlüğüne bulsam iyi olurdu o şekilde çalışanda yok sanırım bulamadım, gerçekten insan kendine alan yaratamayınca böyle oluyor. Eşim anlayışlıdır işi esnek olsa rahat ederim kendi diyor akşamları bana bırak çık diye ama arkadaşlarım bana yakın değil bu taşındığımız yerde çevrem yok arkadaşlarımında kiminin eşi izin vermiyor falan çıkamıyorum, gündüzde hep çocuklayım zaten. İyice ruhum daraldı 😕

Sedaa

KirmiziOjeli canım öncelikle bunların hepsinin geçici oldugunu düşün. Hep kücük kalmıyorlar, büyüyorlar. Zaman zaman bizimde bunalımlarımız oluyor tabi. Benimde 27 aylık ve 13 aylık iki cocugum. Bende sürekli evdeyim. 2 cocukla tek başıma biryere asla gidemem. Eşim işten gelince gezdirir biraz bizi. Bi cafeye götürür ,biraz oturup birseyler yiyip geliriz eve . O 1-2 saat bile nasıl motive ediyor anlatamam. Oglum 2 yaşında annem ve görümcem haric kimsede kalmak istemez. Kızım henüz emiyor diye onu da kimseye bırakamiyorum. Ama kızımı da sütten kesince istedigim zaman cocuklari anneme bırakıp gezebilirim 😁 benim eşim evde cok yardimci olur bana. Işten gelince yatana kadar cocuklarla eşim ilgilenir nerdeyse. Bazen parka götürür. Bende evde tek başıma bi kahve yapıp keyif yaparim ,bu bile motive ediyor beni. Sende bunlarin hepsinin geçici olduguna inan. Hepimiz cok iyi anneyiz. Daha onlar minicik, ve en cok güvendikleri insana yani anneye ihtiyaclari var. Sadece biraz sabır 😌 2 yaşından sonra istedigin yere bırakip saatlerce gezebilirsin. Hatta eve geldiginde cocugun seninle gelmek istemeyecek. Git anne diyecek 😂benim oğlan öyle yapıyor şimdi ,git anne diyor ya 😂😂 daha dün kollarimda ağlayan sıpaya bak 🤣

KirmiziOjeli

Sedaa hahaha gerçekten senin işin daha da zor allah kolaylıklar versin 😅 tabi canım akşam bi kaç saat gezinti bile moral oluyor ama bizim sıpa rahat bırakmıyor maalesef pek bazen burnumdan geliyor o da. Uslu bebek olsa nolurdu 🥲🥲

Solitude

Canım… noktasına virgülüne kadar aynıymışız. Ben de bir ölü doğum yaptım, acısı hala yüreğimde. Bazen evladımı emzirirken, diğerinin hakkını yediriyormuşum gibi saçma bir psikolojiye giriyorum. Belki de en çok aklım diğerinde olduğundan alışamamıştım bebeğime. Ama onun çaresizliğini, anneye muhtaçlığını düşündükçe toparladım kendimi. Ne eşimin ailesi, ne kendi ailem yanımızda. Biz başka şehirde bi başımızayız. Kaynanam olmadığı için binbir şükür zaten 😒 Belki de böylesi iyi, anneler daha fazla yük bindirebiliyor zaten. Kendi annem ilk 20 gün kaldı, tek çocuk alaşağı etti seni dedi bana. O kadar kırıldım ki. Annem gidip de baş başa kalınca anca bağlandım bebeğime. Tek başımayım, Ankara’ya İstanbul’u, ailemi, tüm çevremi, arkadaşlarımı bırakıp geldim, yapayalnızım. Arkadaş bile edinemedim çıkıp bi kahve içmeye bile gidecek kimsem yok. Gezmeyi aşırı seven biriyim, eşim de öyleydi. Sevgiliyken bol bol gezdik, evlendik, 6 aylıkken annesiyle öyle bir şey yaşadık ki; evliliğimiz bitti, cicim aylarını yaşayamadık tüm sorunlar yüzünden. Kadın olduğumu bilemedim, anne olduğumu da anlayamadım uzun süre. Bence en büyük sıkıntı eşten destek görmemek. Anneliğine olan destekten bahsetmiyorum. Kocan seninle ilgilenince, sen de zevkle bebeğinle ilgileniyorsun bence. Sadece birkaç gümümüz iyi geçti, etrafa ışık saçmaya başladım ordan biliyorum. Ama 5 aydır sana dokunmayan ve eve iş yoğunluğundan gelemeyen kocayla, benim için o da çok mümkün değil. Peki ben napıyorum? Bugünler geçecek diyorum. Elbet rahat nefes alabilicem diyorum. Yavrumu o kadar zorluğa rağmen nasip etti rabbim, elbet vardır bir bildiği diyorum. Çektiğim acıların boşa olduğunu düşünmüyorum. Dokunmayan kocaya rağmen 2 defa hamilelik nasip oldu bana, bu yuvayı daha kurtaramam kaynanamın yaptıklarından dediğim noktada hamile kaldım. Varlığına binlerce şükür. Elbette çok zor annelik. Ama sonsuza kadar sürmeyecek. Bunu 6 gündür sıfır uykuyla duran, gözlerime kan oturmuş halimle yazıyorum. Sinirimden ağlıyorum da, içime içime yeteeeer diye bağırıyorum da. Bir tek şunu düşün. Evlat hayatını bahara çevirecek, en güzel günlerine o da eşlik edecek, hatta en güzel günün olmasını o sağlayacak. Burdan sana sarılıyorum tatlı anne 🤗

KirmiziOjeli

Solitude ben de sarılıyorum kocaman 😕 canım benim senin yaşadıkları çok zormuş inşallah en yakın zamanda sıkıntılarınız sorunlarınız bi çözüme ulaşır feraha erersin.. insan eşinden bile destek görmezse zaten iyice biter, empati bile yapınca içim daralıyor :/

Ysmn34

KirmiziOjeli Hepimiz insanız ve en önemlisi anne olsak ta bizde bir annenin çocuğuyuz bizde çocuğuz aslında haklısın yorula bilirsin sıkıla bilirsin daha oda ufak bir anda omzuna sorumluluk biniyor benim 2 tane biri 8 biri 2 yasında sorarsan çok yorgundum yeni geçiyor bazen çok sıkıldım eşime sardım tahammül kalmadı ama hepsi geçiyor şimdi 2 si en iyi dostan daha iyi dost daha iyi arkadaşlar sadece zaman arada bırakıcan biri varsa bırak 1 saatte olsa zaman ayır kendine hersey güzel olucak

KirmiziOjeli

Ysmn34 sabretmeye çalışıyorum evet zor ama geçecek bir gün umarım gerçü büyüdükçe dertlerde artıyor derler bakalım öyle mi olacak :/

ZRaporu

KirmiziOjeli canım yalnız değilsin ara ara her anne bu düşünceler dalar maalesef. İlk çocuğumda bende senin gibiydim onunla dışarı çıkarak hep sosyal olmaya çalıştım 2 yaşından sonra uzun saatler kayınvalideme bırakıp arkadaşlarımla buluşmaya gidiyordum. Şimdi için yapabileceğin ise uyurken bırakıp 1-2 saat çıkabilirsin. İlk zamanlar zor olur ama ufak ufak denemelerle ayrılık saatlerini uzatabilirsin. Annelik zor gerçekten Allah hepimize kolaylık versin evlatlara da sağlık 💫

KirmiziOjeli

ZRaporu ben de sosyal olmaya çalışıyorum aslında ama asabi bi ufaklığa sahibim 🤷🏼‍♀️ Bensiz durmaya bi şekilde alıştırmam lazım sanırım en azından iki üç saat falan..

Brvnonk

Bende şimdi düşündüm de bende senin gibiyim. Çocuktan önce bizde gezerdik eglennirdik vs ama çocuktan sonra hep evdeyim hiç bir yere çıkamıyorum emanet edip gidemiyosun bende esime yansittim eşimin hareketleri bana batmaya başladı supeheleim arttı vs bu sefer oda beni alttan almıyor bu sskilde hep kavga gürültü tartsima bitmiyor ve uzaklasiyoruz birbirmizden soğuduk artık birbirinizden yani.

KirmiziOjeli

Brvnonk eşlerin alttan alması gerekiyo maalesef benimki alttan almasa hergünümüz kavgayla geçer çünkü tahammülüm sıfır artık

Kendinibegenmis

KirmiziOjeli ahh ahh benim büyük şuan 3 buçuk yaşına doğru gidiyor Allahın izniyle tam bir meme bebeğiydi aç tok farketmez sürekli mememde olmak isterdi emzik niyetine kullanıyordu beni 😂 asla kimsede durmazdı ama bu bizim hatamızdı ilk çocuk diye mi bilmiyorum herkesten sakındık kıskandık annelerimize bile bırakıp bişeyler yapamadık korktuk bişey olacak bakamayacaklar diye ne büyük aptallık bunu sonucu hala kimseye bırakıp bişey yapamayız 1 yaş civarında alanyaya ailemizin yanına tatile gidelim dedik tatil burnumdan geldi ne denize girebildim ne kimsenin yanında durmak istedi evin içinde bile sürekli kucağımda durdu ama dediğim gibi bizim hatamızdı şimdi en azından ailemize alıştı yanlarına gittiğimizde yine aynı evin içinde olmamız şartıyla aile bireylerimizle oynayıp oyalanıyor bu bize ders oldu diğer oğlum 7 buçuk aylık o zaten 3 aylıkken bıraktı memeyi onu ailelerimizden sakınmadık hiç şimdi bi işimiz olduğunda küçüğü annelerimizden hangisi müsaitse ona bırakıyoruz büyük dediğim gibi hep bizimle ama tabi büyüdüğü için artık onunla dışarıda falan vakit geçirmek eğlenceli artık öyle o günlerim geldi aklıma bende yay burcuyum aşırı özgürlüğüne düşkün bir yapım vardı halada var ama büyüğün biraz daha büyümesini bekliyorum elbet bir gün onuda annelerimize bırakıp bişeyler yapabilecez diye bekliyorum 😌

KirmiziOjeli

Kendinibegenmis şu meme olayı bozuyor işleri zaten 😅 ne emzik sevdi ne biberon anca meme işi gücü o yüzden zaten bişey yapamıyoruz😀 gezmelerimizden geri kalmamaya çalışıyoruz ama onunla ilgilenmekten hiçbir şey anlamıyorum sıkıntı o 🤷🏼‍♀️

Orange-woman

KirmiziOjeli bende çok hissettim bu duyguları şimdi daha iyi herşey biri 6 diğeri 3 yaşında bu duygulardan çıkmanın en iyi yolu değişiklik tatil olur arasıra gezmeler olur👌Biz mesela her hafta bir gece çıkıyorduk pandemiden önce eşimle anne baba saati yapıyoduk kızkardeşim var çocuklarımla iletişimi çok çok iyi ona gözüm kapalı emanet edebiliyorum bu benim en büyük şansım 🌸 birgün geçecek sadece sabır çok zor biliyorum ama bebeğin büyüdükçe herşey çok güzel olacak hele bir senle konuşmaya başlasın🥰benim en iyi arkdaşlrım evlatlarım 🤍

KirmiziOjeli

Orange-woman biz de bu dönemlere keşke bi an önce geçebilsek ne şanslısınız 😍

Harleyquinn

KirmiziOjeli
Geçecek merak etmeyin emin olun aynı durumdaydık üstelik ben oğlum 4 aylıkken çalışmayada başladım koştur koştur işten gelip yemek ev vs vs derken baktım sinirler harap oluyor ev işlerine daha az zaman ayırdım canımmı sıkıldı hava soğuk ta olsa oğlumu güzelce giydirip yürüyüşe çıktım inanın çok iyi geliyor haa şimdi nasılmı o günlerde bunalımın gerçekten dibinde yaşıyordum sizin gibi hissediyordum sonuç şimdi resmen oğlum arkadaşım her yere beraber gider herşeyi beraber yaparız hiç merak etmeyin bir süre sonra bu depresif durum geçiyor

KirmiziOjeli

Harleyquinn geçiyor dimi bu düşünceye tutunarak sabredebiliyorum..

Sonraki Sayfa »