H

hedef

bossmom Ne kadar tatlısınız , teşekkür ederim güzel düşünceleriniz için …
Eşimi hep çok sevdim, o kişiyi söz konusu dahi etmedim.
Huzurlu bir yuva kurmaktı hep hayalim. Eşimde aynı şekilde incitiyor.
Öpmek için yaklaşıyorum yüzünü çeviriyor… nasıl bir acı bu bilir misiniz.. anlatamıyorum içimdeki hissiyatı..
Sarılıyorum sarılmıyor…
İşten gelir uyur hemen yüzüme bile bakmaz adam akıllı.. artık uzaklaştım her şeyden.

kaardelenn Evet dipteyim, ama kendim için ve kızım için mutlu olacağım kimse için değil…

Sutlucikolati Öncesinde çok konuştum, hep yorgunumların arkasına sığındı. Ben yorgun olmayacağı şeyler istemedim ki ondan. Bir güler yüz bir tatlı söz. Hep eleştirdi beni.. yok şunu yap yok bunu yap. Kukla etti beni. Nasıl mutluysa nasıl sevecekse öyle olmaya çalıştım hep. Ama görüyorum ki bir faydası yok artık.. konuşmadan nereye kadar sürecek bilmiyorum ama bende bitiyor bir şeyler artık

kurabiyevarsimitvar Kesinlikle çok haklısın 🥹

Ama biliyorum ki ben iyi olacağım , tüm kötülüklere rağmen mutlu olacağım 🌷

Sutlucikolati çok büyük bir yara kardeşim… yaşadıklarım sayfalara sığmaz. O mektupları şiirleri görseydiniz inanın dünyada böyle bir aşk yaşanmamış derdiniz. Dünya gözüyle bu aşkı bana yaşatıp yerin dibine soktu sonra.
Tamı tamına 650 sayfa mektup, yüzlerce koparılmış kurutulmuş gül .. hemde gözyaşlarıyla ıslattığı mektupları… hala bile sahteydi diyemiyorum ne olduğunu bilmiyorum ama artık zalim insanlardan korkuyorum. Onlardan zarar görmekten, sevgimi vermekten korkuyorum eşime dahi… 2 gecedir aynı odada uyumuyorum. İlk defa yatağımı ayırdım ben ki temasssız uyuyamayan.. ama görmüyor varlığımı, kalbimi kırıyor incitiyor. Kendimi geçiyorum ben Allahın emanetiyim ona . Bu cihetle baksa bile bunu yapamamalı bana …

altuncahatun Estağfurullah çok naif bir şekilde incitmeden yazmışsınız, var olun…
Kesinlikle evliliğim boyunca bir adamı düşünmedim. Yandım yakıldım zamanında, çok acı çektim.
Ama evlenince her şey herkes gerimde kaldı. Dün gece bu hikayemi anlatmamın nedeni evimde ki huzursuzluğu uçurmak aslında. Geçmişten gelen o çok sevilmiş ve kalbi parçalanmış bir kadın olmak ve şuanda da aynı şeyleri yaşıyor olmak.. belki anlatırsam ferahlarım diye düşündüm. Eşimi çok seviyorum , çok şeylerde yapıyorum onun postlarımı bilen bilir. Ama artık olmuyor tek taraflı. Zavallı kalbim..

lgrth Mantıklı olanı yapmak hakkıma girmek olmamalıydı. Zaten benimle oturup konuşsaydı belki bir hafta harcardı ama ben alışırdım. Ama diğer türlü neden böyle olur diye ya da hasta mı ölümcül vs o yüzden mi yaptı diye diken üstünde durdum. Bende bir annenin bir babanın evladıydım. O da hayallerine kavuşamadı. İkimizde cerrah olmak istiyorduk
İkimizde ilk 10 bine girecek insanlardık.
Ama benim hayatımı söndürdü. Yine öyle böyle o kendi istediği yerde ama hakkım helal miydi ? Bana buna yapmaya hakkı yoktu ..

kurabiyevarsimitvar Ne güzel dua ettin öyle, ne güzel yazdın… belki senin bu güzel duaların hattına Rabbim ferahlatır yüreğimi Allah razı olsun. Bende sana Rabbimden güzel mutlu bir ömür dilerim…
Ben aslında affettim , kendimi özgür bırakmak için. Ancak aynı yalan sevgisizliği eşimden de görünce artık umudum kalmadı insanlara dair. Çakma şair nasıl oluyorlar bilmiyorum, o duygular o yazılanlar.. benimle konuşmak için internet yapabilmek için hem okuyup hem çalışması.. hergün yolunu uzatması ve hiçbir gerekçe yokken her şey bu kadar mükemmelken yüzüme dahi aşkından bakamazken bir anda pat diye..
sindiremedim. Çok mantık yürüttüm öyle oldu da bıraktı böyle oldu da bıraktı. Ama hiçbiri değildi. Evlendim ve şuan anlıyorum ki , bir erkek isterse çok iyi isterse çok kötü bir insana dönüşebiliyor ve hatta bir kadının hayatını mahvedercesine zalimleşebiliyor

altuncahatun Affedip hiçbir şey yokmuş gibi mi davranayım? Şuan hayatımda ilk kez 5 senelik evliliğimde 2 gecedir ayrı yatıyorum. Artık kalbimi buz etti

Sutlucikolati Hiç unutamıyorum, çok denedim. Sevgisiyi unuttum ama acısını unutamadım. Bu yükü atmak istiyorum üzerimden. Eşim incitse ben zaten hep acı çekiyorum diye kendime yük alıyorum

altuncahatun Eşim de bana çok aşık oldu. Hatta ben eski sevdiğim adamı unutamıyorum diye kimseyi yarabandı olarak kullanmak istemedim evlenmek istemedim. Önce unutayım dedim ama eşim öyle böyle koştu peşimden evlendik. Ama sonra ilgisiz ve soğuk bir adam oldu.
Ayrıldığım kişiyle son kez konuşamadım bana bu fırsatı hiç vermedi . Kırıcı kelimeler kullandı. Ve sonra ünide kızlarla takıldığını gördüm. Şuan kendisi Cumhuriyet savcısı
Evliliğim için planım ne bilmiyorum. Tek bildiğim kızımı hiç üzmemek. Gerekirse kendimden geçmek. Çok zoruma gidiyor her şey ~~~~

Sutlucikolati terkedildiğim insana çok sormak istedim. Beni her yerden engelledi. Yüzünü bile göremedim ta ki tesadüfen aynı ünide olduğumuzu görene kadar. Sonra bir gün kütüphanedeyken karşı masamda oturdu. Gittim hesap sordum konuşmak istedim ve seni sevmiyorum dedi. Benim içim kan ağlarken o ruhsuzca söyledi bunu. Ben insanların sevgi duygusuna inanmıyorum artık.

hedef Hiç unutamadım onu , hiç öyle sevilmemiştim.
2011 2020 ye… sonra evlendim. Sevdim eşimi de ama postlarımı bilen bilir yüzüm gülmüyor benim.
Mutsuzum..
sevilmiyorum. Sohbetten bile kaçınıyor eşim. Yoruldum artık. Hayata ve sevgiye dair hiç ümidim yok

hedef Öyle bir dağıldım ki son yıl hiç çalışamadım. Hocalarım hep tıp beklerdi aileme de öyle derlerdi. Sınava girdim 100 bin yaptım, o da 30 binlerde yapmış meğer o son yıl kendini derslerine vermiş. Bana verdiği aşkı beni yakıp yıktı o kendini kurtardı. Sonra ne oldu biliyor musunuz ?
Birbirimizden habersiz tercihlerimizi yapıyoruz. Aynı şehre aynı üniversiteye düşüyoruz. Ben öğretmenlik o hukuk..
Okulun bir kaç ay sonrasında kampüse yürürken karşımdan yürüyor.
Gözlerimden yaşlar süzüldü. O utandı mı ? Üzüldü mü benim gibi .. sanmam .
O duygu yüklü adam nasıl böyle oldu.? Arkadaşlarım o mektupları okurken ağlardı bu nasıl bir aşk diye.
Nasıl bu kadar hissizleşti. Ve ben ünide de hep onu görmekten yine 4 yıl boyunca heder oldum.
Sanki dualarım bana işkence oldu.

Bunu neden anlatıyorum, bu yükü artık omuzlarımdan atmak istiyorum. Özgür olmak istiyorum. Hiçbir aşk sonsuza uzanmıyor ben neden bir kor gibi yüreğimde taşıyorum. Kimse bu kadar sevgiye değmiyor, hiçbir insan…

28 yaşındayım şuan. 2011 lise yıllarım. Çok başarılı bir öğrenciydim. Doktor olma hayalleri ile yanıp tutuşan.
Saçını hep arkadan topuz , at kuyruğu yapıp okuluna giden edebince. Velhasıl..
Anadolu lisesindeyim. Bir arkadaşım var Anadolu öğretmende orada bir arkadaşına benden bahsetmiş, karakterden konu açılmış. Çocuğu hiç ama hiç tanımıyorum. Beni ekliyor Facebook’tan. O kadar edebi dilde konuşuyoruz ki. Hiç görmediğim birine aşık oluyorum, o da bana… günlerce gecelerce sabahlara kadar mesajlaşıyoruz. Sesimizi dahi duymadan araşmadan. Numaramı vermeye korkuyorum. Babamdan çekiniyorum. O da saygı duyuyor. Aynı dizileri izliyoruz. Hatta o zamanlar Dinle sevgili vardı. Onu izler hayaller kurardık. Aşk ne güzeldi, aynadaki beni çok severdim o zamanlar. Bana yazdığı şiirleri okuyunca kendimi severdim kendimi sevdikçe onu severdim. Aynaya uzun uzun bakıp bu aşkı düşünürdüm hep. Leyla olmuştum, Leyla derdi zaten. O da Mecnun gibiydi. Hergün şiirler sözler beyitler yazardı bana. Kendi yazamasa şairlerden yollardı. Tam 9 ay birbirimizi hiç görmedik seslerimizi duymadık ve artık yavaş yavaş bu kızı görmek istiyorum mesajları verdi bana. Bir yandan aile korkusu bir yandan bu aşkın büyüsü bozulur korkusu… 68 kiloydum. Hayatımda 1 kilo bile verememiş ben ona olan aşkımdan, beni ilk görüşte soğumasın diye 45 kilolara düştüm. 3 ay hiçbir şey yemedim adam akıllı..
tabi o arada yaz ayı. Ben zayıflamaya çalışıyorum o beni görmek istiyor , göremiyorum bari sana mektubumu ulaştırayım diyor. Mektubu kabul ediyorum o bırakacak ben bir yerden alacağım. Alıp kaçıyorum hemen…
Bir köşede oturup okuyorum , ağlıyorum ağlıyorum… bu gerçek olamaz bu duygular gerçek olamaz diyorum.
Keşke mektupları buraya yazma imkanım olsaydı. O yaşta bu kadar güzel sevilir mi bir insan.. bu kadar güzel hisler olur mu ? Bu kadar küçük ama bu kadar büyük düşünülür mü ?
Çok zayıfladım onun için lise 2 ye başladığım ilk gün okulda kimse tanıyamadı beni. Hiç unutmuyorum 18 Eylül de onunla buluşma kararı aldık.
Üsküdar da buluşacaktık.
Onu ilk görünce kalbim hızlı hızlı çarpmaya başladı.
Konuşamadım , kekeledim..
yanında yürüyebilir miyim dedi. Çünkü o kadar hızlı gidiyordum ki arkamda kalıyordu .. tabi dedim yavaşladım.
Yüzyüze bakamadık o gün hiç.
Sonra ara ara sesini duydum . Ayda bir buluşma kararı aldık büyüsü bozulsun istemedik. Her sabah okuluma gelirdi masama bir mektup , bir şiir ve bir gül bırakır kendi okuluna öyle giderdi ama yüzümü görmeden. Herkes çok şaşırırdı.
Böyle sevdik.. derken bu aşk doldu taştı ayda bir yetmedi. Sıklaştı..
yemin ederim çok seviyordum deli gibi .. o da öyle..
Oda doktor olmak istiyordu. Sınavlara çalışıyorduk beraber. Ona ders anlatırdım hep.
2.5 yıl sonra her şey o kadar mükemmelken bir anda 3 ay buluşmayalım dedi. Peki dedim, o 3 ayda mektuplar yazdı vs. Sonra bir anda beni aradı ve ayrılmak istedi. İnanamadım. İnanın buradan akıl yürütülecek bir olay değil. Çok yoğun duygular ve çok temiz bir aşk yaşadık. Ben işte tam o günde kaldım. Beni terkettiği anda kaldım.. okulumun son senesiydi. Sene başı ve ben dağıldım ben mahvoldum hiç çalışamadım. Ben tükendim hergğn ağlama krizleri.. tüm lisem onunla geçti. Deli gibi sevdim , görmeden sevdim , onun için bedeller ödedim..
Devamı yorumda

Başka bir hesap açıp orada anlatacağım. Lütfen sizlerde hikayenizi bu posta değil diğer hikayeye yazarsınız. İçimizde kalıp yük olanları atalım.

Size hikayemi anlatmamı ister misiniz ? Yaşadıklarım küçücük dünyamda çok büyük ve ben bunları taşıyamıyorum. O yüzden hep mutsuzum artık özgür bırakmak istiyorum. Uçurmak istiyorum içimdeki balonları

ofbuneya Bu aralar instagrama bir şeyler oldu benim keşfetimde etrafındakilerin keşfetide çok alakasız şeyler. Tamamen gündemi vs değiştirmeye yönelik insanların dikkatini başka şeylere çekmeye yönelik. Eşinize kızmayın bence

lolopoo Ona karşı artık çözüm oluşturmaya çalışmaktan yoruldum. Kendimi sanki bir yarışta hissediyorum. Ben mutluluğu huzuru istiyorum..
Ben zaten yıllarca mücadele ettim nefsimle. Üni yıllarında hep hayırlısını diledim. Nefsimden uzak durdum. Evlat yetiştirebileceğim bir insanla helalinden yuva kurma ümidi ile nice insanları reddettim. İmtihanım oldu eşim. Daha 30 larıma gelmeden yüzüme düştü çizgilerim. Ben gözlerim gülsün istiyorum artık, zira ruh gibiyim ortalıkta