Happyy 18 yaşındayken İstanbul’da dolmuşta başıma geldi. Kalabalık ama hıncahınç dolu değildi. Oturuyordum koltukta. Adamın biri yanımda dikiliyor koluma yaslanıp duruyor, ilk başta anlamadım çünkü bir erkeğin sertleşme durumu olduğunu dahi bilmiyordum o yaşta “biraz kayar mısınız boş yere” dememe rağmen iki dakika geri çekilip araç hareket ettikçe devam etti. Allahım o 5 10 dakikalık yol bana o kadar uzun geldi ki.. Asla kendini savunamayan biri olmadım bu hayatta. İlk defa başıma gelmiş olması, kilitlenip kalmış gibiydim. Çok rahatsızım ama ufacık bir tepki veremiyorum o şoktan. Kafamı çeviremiyorum dönüp bir şey diyemiyorum. Günlerce ağladım aklıma geldikçe, o gün kaç defa duş aldığımı hatırlamıyorum. Hala akrabam dahi olsa bir erkekle el sıkışamam. Kimsenin bana dokunmasını, dürtmesini yada bir bayanla dahi tokalaşmayı sevmiyorum sırf o olay yüzünden. Eşimle ilk çay içtiğimiz zamanlar kış vaktiydi, hep eldiven takardım, gerçekten uzun bir süre aşamadım bu durumu. Çok iğrenç ve kirlilik duygusu oluşturan bir his. Hani rızam olmadan biri benim bedenime dokundu, ben onun sertliğini anladım, hala tiksiniyorum aklıma geldikçe. Allahtan ayakta değildim ve arkamda değildi. Yani tacizin ufağına bile daha kötüsü olmadığı için şükreden bir toplum olmak çok üzücü. Yorumlara bakıyorum Diş hekimi, Öğretmen, Servis Şoförü, Kuzen, Akraba, Komşunun oğlu… Kimi okumuş, kimi tanıdık diye hatır sayılmış. Ya insanın kendini eğitebilmesi, duygularını kontrol edecek iradeye sahip olması o kadar önemli ki. Allah hiç bir hemcinsime yaşatmasın ve bu okusa bile zihniyeti bozuk merkeplerden uzak eylesin..