Kendimi o kadar yalnız kimsesiz hissediyorum ki bütün gün hayatım neden böyle neden mutlu olamıyorum diğer insanlar gibi düşünüp gidiyor özellikle her yastığa başımı koyduğumda bh mutsuzlugum kat be kat artıyor. 8 yıllık evliyim 2 tane çocuğum var küçüğü henüz 1 bucuk yasinda. Ve birinci çocuğum hiperaktif septomlari mevcut aşırı zor bir çocukluk ve bebeklik geçirdik diyebilirim. Bundan 1 hafta önce adetim gecikmesinden dolayi kadin doguma gittiğimde gebe öldürdüğünü.ogrendim henüz 4 haftalik kese felan hic birsey oluşmamış sadece kanda cikti. Ama ben o kadar yalnızım ki ne annem ne kaynanam ne akraba sıfır desteksiz çocuklarımı büyütüyorum çalışıyorum. Extra olarakda maddi gecimsizligimiz hat safhada. Anneme söylediğimde dünya kadar azar işittim kalbim çok kırıldı. Öte yandan kürtaj olmak istedim çünkü bakacak ne kuvvet ne de gücümüz vardı. Esimle de mükemmel bir evliliğimiz yok açıkçası surekli kavga ve anlayissizlik mevcut. Ve geçtiğimiz pazartesi günü kürtaj oldum henüz kese vardi ici oluşmamisti. O şekilde oldum ama esim başından beri karşıydı ve dogurmami istedi ama bu konuda hiç bir şekilde anlasamadik. Simdi aramız o kadar kotu ki 1 gün iyise 1 gün kötü olduk surekli evde kavga çıkarır oldu hemde herseyden eften puften. Artık ipleri koparma derecesine geldiğimiz olay şöyle oldu. Kayinvalidem bize geldi yemege. Sonra ne olduysa icerde cocuk.odasinin camın kenarında Afrikan türü meneksem vardi 4 tanelerdi 1 tane kaldı. ÇÜNKÜ hepsini esim öldürdü dikkatsizligi yüzünden. Ve birden içeri gelip yeter artık bıktım senin çiçeklerinden hepsini alıp çöpe aticam diye bağırmaya başladı. Bende ne oldu dedim kaynanam da oğlum sakın ol nolmus sanki tamam felan dedi. Al çiçeğini kendin temizle diye bağırmaya devam etti. Bende ben mi döktüm sen temizle dedim. Kaynanam direk yemehi bırakıp kaçtı gitti. O gittikten sonra noldu niye boyle bağırıp çağırıyorsun diye konuşmaya başladım. Yeter artık senin bu hareketlerinden iyice kendinden sogutuyorsun dedi. Bende oyle mi sogutuyorsak salonda yatarsın dedim. Sen bilirsin bana uyar dedi. 3 gundur salonda yatiyor. Ve üstüne şunu ekledi sen kendi başına kararlar alıp bana danışmadan böyle şeyler yaptığın için Bende sana karşı böyleyim dedi. Beynimden kaynar sular döküldü. Gorumcemi arayip herseyi anlattim. Beni suçlamasından biktigimi oda onunla konuşcam buna kendisi karar veremez beden senin doğurmak senin ister doğurursun ister doğurmazsin ona sormak zorunda değilsin dedi. Konuşup konusmadiklarini bilmiyorum. Sadece hala çok kızgınım ve üzgünüm demis. Ve ayrıca kendisi asla çocuklara bakmaz ilgilenmez bütün gün eline verir telefonu izlesinler bana karışmasınlar modunda. Ne yaptığı ne ettiği birbirine uyuyor. Bende asla konuşmuyorum beni vicdansız gamsız katil bir anne olarak görüyor hakkımı asla helal etmiyorum. Ben hep istedim ki bana destek olsun yorulduğumu ugrastigimi oturup bir sıcak çay bile içmediğimi kendisi görüyor. Artık başka şeyleri bahane ettiğini ve hayatında başka birisinin olduğunu düşünüyorum bunu bahane ederek benden uzaklaşmak istedigini.. kusura bakmayın o kadar doluyum ki her gece mutsuzluk çöküyor üzerime hic bir zaman mutlu olmadım asla da olmayacağım.