Ecivicivokke Dış gebelik ameliyatına girerken çok sinir oldum, üzüldüm de. Odadan beni sedyeyle çıkarıyorlardı. Odanın hemen yanında da asansör var. Beni oraya götürüyorlar. Eşim odanın kapısının önünde kaldı, gelmedi yanıma. Ben gelecek diye bekliyorum. Bu olayı 1 ay sonra falan başına kaktım. Meğer ağlamamak için gelmemiş. Ben ameliyata kötü durumda gitmeyeyim diye. Annesini aramış ağlamış hatta. Ki eşim bana aşırı düşkündür. Beni düşünmedi, öylece gönderdi diye hem üzülmüştüm, zoruma gitmişti hem de sinir olmuştum. Zaten ortada olmayan bir bebeğin lohusalığını yaşıyorken bir de bunu düşünmek ağır gelmişti o dönem.