Akşam olmuştu..zeyneple beraber oda’da olayların üzerinden geçip duruyorduk, sahi bu neydi sevgi miydi? Zeynep cebinde ki yırttığı kağıdı çıkartıp"bence seni seviyor,niye kendine zarar versin ki ?" dedikten sonra telefonu çalmıştı..zeynep’in annesiydi arayan..zeynep yavaş bir hareketle uzanıp telefonunu masadan alıp açmıştı..“efendim anne?…yaaa ben tamamen unuttum onu, yarın sabah erkenden gelecegim anne.. Görüşürüz..” “büşra yarın annemin doktor kontrolü vardı..nasıl da unuturum…sabah erken saatler de gitmem lazım,kusura bakmazsın değil mi ? Seni de böyle yalnız bırakmış oluyorum..” “saçmalama zeynep tabi ki git..doktordan çıkınca bana haber edersin olur mu? merak ederim.”

Gece olmuştu günün yorgunluğu, yaşadıklarım, yastığa kafamı koyduğum andan bu yana film şeridi gibi, gözümün önünden geçiyordu…bir an önce uyumak, bugün olanlari az bir nebze de olsa unutmak istiyordum… Zeynep çoktan uyuyakalmıştı bile…gözlerim günün yorgunluğunu dayanamayıp yavas yavaş kapanıyordu…
Sabah olmuştu annem kapımızı çalarken uyandım..“haydii kalkın okula gideceksiniz kahvaltı hazırrr” gözlerim hala dinlenememiş günün yorgunluğunu bedenim atamamıştı.. Bugün okula gitmeyecektim. Zeynep kalkmıştı."günaydın büşra"annemin duymaması için kısık bir sesle  “gunaydın zeynep,bugün biliyorsun gitmeyeceğim okula” zeynep tamam der gibi kafasını yukarı asağı sallamıştı, kapıya doğru yönelip lavaboya doğru yol almıştı.. Annem tekrardan gelmişti"aaaa haydi kalmıyor musun?" kendimi role hazırlamıştım çoktan.. Kısık bir ses ve memnun olmayan tavırla “Anne çok rahatsızım, midem çok bulanıyor, bugün gitmesem olur mu?” annem endişelenmişti.. Hemen alnıma bakmıştı “allah allah ateşin falan da yok üşüttün mü acaba,tüh, tamam yat dinlen canım” sanırım hiçbirşey alamamıştı…zeynep elini yüzünü yıkamış, üstünü giymişti.“zeliha abla,ben çıkıyorum, büşra gece’den bu yana çok kivrandi rahatsiz galiba..” yanıma yaklaşarak görüşürüz büşra dikkat et kendine" derken manalı bir bakış atmıştı..“görüşmek üzere zeliha abla” annem yaptığı tostu zelihaya uzatmıştı, “yolda giderken yersin aç aç gitme” “tesekkur ederim zeliha abla..”
Geri yatmıştım az daha uykuya ihtiyacım vardı..annem geri mutfağa gitmiş birşeyler takırdıyordu..gözlerim yine kapanıyordu…
Kafamın için de çalan rahatsız edici zil sesiyle uyanmıştım.. Annem kapıyı açmıştı"teşekkür ederim evet ben annesiyim" yarı uyanık annemin bana gelişini izliyordum. “Sana bir paket var canım bekliyor muydun?” “kimden anne?” "bilmem yazmıyor..
İçim ürpermişti yine, ya yine oysa ? Annemin gitmesini bekleyecektim açmak için… “Ee açmayacak mısın? ” anneme yanında açmayacağımı belli edecek şekilde"yaaa anne ne yapacaksın sanki ben sana söylerim sonra açarım uykum var şuan, hem hastayım ben" diyerek konuyu dağıtmıştım. Annem gülümseyerek çıkmıştı odadan.. Çıktığı gibi direk pakete yönelmiştim.. Büyük koli , ağırlığı ise görünürlüğünden daha da hafifti..çabucak açmaya çalışıyordum… İçinden daha da küçük bir kare kutu çıkmıştı..kutuyu açmamla birlikte bana ait bir sürü farklı yerlerde, haberim yokken çekilmiş fotoğraflarla karşılaştım.. Ve bir not vardı yine ayni sekilde katlanmış ve biraz daha büyüğü…"SENİ SEVDİĞİMİ ÇOK YANLIŞ İFADE ETTİM, BENDEN KORKMADAN BANA BİR ŞANS DAHA VERİR MİSİN?"yaşadığım şokla kafamı hafif saate doğru yönelttim ve saat’in 11:06 olduğunu gördüm.

    Kız naptın karaladin mi biseyler 🤪