Peki valla sırrını bilsem söylerim ama bilmiyorum inan ki 😄 yapı olarak öyleyim sanırım. Küçükken felan kafama takardim herseyi ama büyüdükce ve yaşanmişlıklar da olunca insan daha iyi öğreniyor ne yapmasi gerektigini, 1 -2 defa darbe yiyince anlıyorsun o zaman kime nasil davranman gerektigini. En önemlisi de birinin her zor durumunda yardımına koşarken, senin ona ihtiyacın oldugunda sana yardim etmemesi cok koyuyor insana. Işte o zaman anlıyorsun kimse senden daha önemli değil. Kimseden bi beklenti içine girmem. Daha hayatımda hic bi komşudan bir şey istemedim, hep garantici bi insan oldum. Yani bir seye ihtiyacim oldugunda komşumun kapisini çalmam, markete gider alır gelirim. Eşimde aynı benim gibi, kimseye minnet etmez. Bu yüzden cok kafa dengiyiz eşimle, cok iyi anlaşiyoruz.
Annem bile olsa haksizliga uğradigimda asla boyun eğmem, hakkımı savunurum. Bi olay karşisinda sessiz kalmam, tepkimi gösteririm. Asla kalp kırıcı konuşmam ama duygularımı karşı tarafa yansıtırım.
Ben resim ögretmeniyim, cok büyük tablolarda yağlı boya felan yapıyorum, belki sinir yada stresimi böyle atıyorumdur bilemiyorum.