Nasıl bir hayatın var, kaç yaşındasın, neler yaşıyorsun bilmem ama; bende çocuğa karşı “zindan eden tipler” gibi laflar edilince akan sular durur, yazmada edemeyeceğim. İlk evladımı toprağa gömdüm, bir evlat daha nasip oldu şükürler olsun. Ama o gömdüğüm yavru hala yüreğimde. Elini tutmadım, yüzünü görmedim, kucağıma almadım ama evladımdı o benim. Vücudumdan söke söke çıkardılar, o anlar hala kabusum. Elbette kader var, nasip var, ama bilim de var. Kaldıramayacağın yüklerin altına girmeden önce, korunabilecek her şekilde korunsaydın keşke. Benim evladım da ağlıyor, benim evladım da hırçınlaşıyor, ama hayatımı zindana değil cennet bahçesine çevirdi. Allahtan aynısını diliyorum sizin için, en çok o güzel yavrular için. İnşallah hamile değilsinizdir, tüm kalbimle diliyorum bunu.