rafadanyumurta
Ne eksik ne fazla birebir aynı düşüncelerle geçen hafta son kes emzirdim 22 buçuk aylık oğlumu. Herkesin süreci farklı işliyor elbet ama benimkini anlatabilirim dilerseniz. Bir gece artık yeteer diye dişlerimi sıka sıka ağladıktan sonra, bu bize zarar veriyor böyle gitmeyecek dedim ve tüm gücümü toplayıp bırakma kararı aldım. Bir gün benim de onun da seve isteye güzel bir emzirme olursa bırakcam artık dedim. Ve geçen pazar doya doya emdi nerdeyse 2 saat. Bu sürede ona bebeklik resimlerini videolarını izlettim. Bak dedim bu bebek, annesinin sütüne memesine ihtiyacı var çünkü yemek yiyemiyor, dişleri bile yok. Sen emmişsin emmişsin kocaman olmuşsun, dişlerin var, bir sürü bir sürü yemek yiyosun (sevdiği yemekleri saydım). Artık süte ihtiyacın kalmamış, memeyi küçük bebekler emip büyürmüş. Gibi gibi… bir sürü şey anlattım. Sevdim okşadım gözlerine baktım hep. Sonra hadi memeye teşekkür edelim o seni büyüttü dedim. Sarıl öp bay bay dicez dedim. Ve videoya çektim. Gayet mutlu huzurlu dediklerimi yaptı sonra bıraktı kalktı. Bu sabahtı.
İlk öğle ve gece 15’er dakikada kucakta uyuttum. Gece uyandığında açmaya yeltenir gibi oldu, sonra memeye sarılıp uyudu.
İkinci gece ilk uykusuna kolay daldı ama gece uyanınca felaket yaşandı. 2 saate kadar ne hikayeyle ne yemekle içmekle sarılmayla müzikle susturamadım. Gece ikinci uyanışıydı bu. O ağladı ben ağladım. En son buzdolabını açıp bakalım neler varmış dedim ve tek tek gösterip söyledim. O zaman sustu. Saniyeler içinde daldı uykuya sonra.
Üçüncü gece eeen eenn zoruydu. Yine aynı şeyler yaşandı ama bu kez memiiikk diye ortalığı yıktı. Çekiştirip durdu ben üstümü tuttukça bıyaaak açıcam bıyaaaak diyip yüreğimi dağladı. Ama geri dönemezdim, çok zor dayandım. Ondan daha çok ağladım.
Dördüncü gün sakinleşti. Ağlamalar krizli değil, bi niyet edip bırakıyo. Sarılabilirsin öpebilirsin diyorum, sarılıp bırakıyo gerçekten de.
Ondan sonraki günler birer ikişer istedi gündüz gece ama ağlamadan, tekrar hatırlatınca vazgeçti hep.
Dün ilk kez hiç istemeden yattı, gece de uyanıp yanımıza gelip uyumuş. Ne zaman geldiğini bile anlamadım. Sabah normal saatinde uyandı.
Bundan sonraki günler gece deliksiz uyumaya da başlamasını ümit ediyorum.
Kendimce başarılı bir bitiriş hikayesi oldu bence. Ama doğduğundan beri yaptığım en zor şeydi.
Ben hala ağlıyorum, ama o çok huzurlu çok şükür.