Cicikiz Başka konular için yorumda bulunmadım. Açtığınız postta eşinizin kaynınızın evine yeni doğmuş yeğenini görmeye gitmesi sizin nezdinizde sinirlenecek kavga çıkarak bir mesele olmamalı. Bu konuda hala aynı fikirdeyim. Empati kuruyorum, o çocuklar yarın bir gün büyüyecek, ve sizin kısıtlamanızla hiç amca yeğen bağları olmayacak mı. Ablamla küs olduğum zamanlar oldu yeğenlerimi bir şekilde gördüm sevdim. Bazem eniştem evime getirdi yeğenlerimle vakit geçirmem için. Bazen kızım ve kuzenleri birbirini görsün diye onun evine yakın parka giderdim annem çocukları getirirdi. Hani benim ablamla olan meselemi neden masum çocuklara yansıtayım onunla küssem ablam olmaktan, çocukları da yeğenim olmaktan çıkıyor mu? Hayır. Benim yorumum bu konu üzerineydi.
Anlattığınız ikinci olayda ise asla eşinize hak vermek söz konusu bile değil. Yaptığı baştan sonra yanlış. Sizin onun hayatına müdahele etmemeniz gerektiği gibi onun da böyle şizofrence şeyleri mesele edip olay çıkarmaması gerekirdi. Psikolojisi bozuk bence, ya güven bağı yok sizden her şeyi bekliyor ki böyle biriyle yaşanmaz, ya da hep içinde bastırılmış korkuları var ki bir şeylerden etkilenmiş ki böyle takıntılı hareketlerde bulunuyor. O sebeple gitmeniz iyi olmuş. Tedavi olmak ayıp değil. Her iki taraf da böyle takıntıları varsa bir psikiyatra görünmeli. Hiç sağlıklı düşünceler gibi gelmedi bana çünkü. Yani biriniz asansörde karısını görüyor ahlaksızca bir şey ile suçluyor, biriniz yeğenini görmeye gitmesini sorun ediyor. Sorun değil de çözüm üretmeli. Böyle evlilik yürümez. Hayatı paylaşmak eziyet olmaktan başka bir şeye yaramaz..