Merhaba hanımlar. Ben 25 yaşındayım, 1 yıldır görüştüğüm biri var. Tanıştığımızdan beri ciddi giden bir ilişkimiz var. Ailemle tanıştırdım, ailem gerek yanıma yakıştırmadığı için, alkollü işletmeleri olduğu için, biraz da iri yarı kaba bi tip olduğu için en başından istemediler ama ben sevdiğim için tamam dediler. Nişanlandık. Sağolsun annem çok uğraştı ama hiçbir zaman ısınamadı ve bunu da nişanlıma fazlasıyla belli etti. Ufak tefek meselelerden tartışmalar büyüdü, nişanlım sinirlenip benimle kavga etti, ben de açıkçası akıllılık edemedim ve problemleri aileme yansıttım. Bazen onları bazen kendimi suçladım ve biz düğünden 10 gün önce ayrıldık. Benim psikolojim çok bozuldu, evdekilerle aram çok açıldı, nişanlım hiçbir zaman beni bırakmadı ve tekrar olsun diye çok çabaladı.defalarca kaçalım sonra barışırız dedi ama rıza olmadan evlenmem dedim. Ailemin ayaklarına kapanıp özür dilemeyi bile teklif etti ama annemler asla görüşmek istemedi. Ben yemek yemediğim için, odamdan çıkmadığım ve sürekli ağladığım için artık saldılar. Asla istemediklerini, ama sırf ben üzülmeyeyim diye tamam dediklerini, evlenerek hayatımı yaktığımı, onları çok yaralayıp üzdüğümü, annem de sırf geri dönecek kapım olsun diye içi yana yana evlenmemi kabul ettiğini söyledi. O kadar üzgün ve sinirliler ki onlar bu haldeyken içimden gelmiyor ama evlenmek yuva kurmak da istiyorum. Bu meseleyi nasıl çözebilirim, nasıl davranmalıyım, nişanlım ben senin için herseye katlanır herkese boyun eğerim diyor ama annem gram sevmiyor adamı. Bana yardımcı olun, arada kalmaktan artık kendim dahil herkesten vazgeçme noktasına geldim.