Eminim ki, çocuklarına bağıran anne ve babalar vardır. Evt biliyorum çocuk yetiştirmek çok zor. Sabır ve güç ister. Ama onların ne kadar masum olduklarını unutmayalım. Çoğu anne çocuğuna bağırır. Gece vicdan azabı çeker, gün içi olanları düşünür. Bidaha yapmiycam bağırmiycam der. Ama bağırmak yerine. Çocuğa güzel bir dille. Hatasını anlatmak. Yaptığının yanlış olduğunu söylemek. Ona doğru olanı, en iyi şekilde anlatmak daha iyi olur. Bağırmak bir çözüm değil. Sadece çocuk korkar. Benimde 2 oğlum var o kadar zorlanıyorum ki bazen bağırmak istiyorum ama tutuyorum kendimi. Başka odaya geçip yastığı ağzıma koyup bağırırım ama bu da bana iyi gelir. En azından çocuklarımın yanında yapmamış oluyorum.Bunların hepsi çocuğun bilinç altında kalıyor. Gece korkuları başlar. Bunun gibi bir çok şey. Çocuk bu. Kırar, döker yaramazlıklar onlardan sorulur. Lütfen çocuklarımıza bağırmayalım.onların iyiliği ve sağlığı için. Evlatlarımız herşeyden önemli, değerli ve kıymetlidir. Onlar bizim birer mucizemizdir. Onlara iyi bakalım. Onların koruyucu melekleriyiz bizlerden korkmasınlar. Bırakın kırılsın, dökülsün, dağılsın. Yavrularımızdan önemli değil.