Kızlar biraz uzun olacak ama lütfen okuyun ve yardımınız,fikirleriniz önemli benim için.Başka anlatacak kimsem yok.Anlamazlar, yargılarlar diye kimseye anlatmıyorum.
Ben 6yıldır evliyim.Eşimler görücü çıktığında babam vefat edeli 1 yıl olmuştu.Babamın arkadaşının oğluydu.Babam hayattayken hep halamla ta ben çocukken konuşuyorlardı işte beni halamın oğluyla evlendireceklerdi.Bu cümleyi duyarak büyüdüm.Ama asla kuzenimle evlenmeyi bırak iyi anlaşamıyordum bile.O kadar bilinçaltıma oturmuş ki bu rüyalarımda onunla evlendiriliyorum diye görüyordum ve boğularak uyanıyorudum.1 hafta kendime gelemiyordum.Babam vefat edince herkes bana duyurmaya başladı babanın vasiyetiydi sizin evlenmeniz diye yavaşdan halam baskı da yapmaya başlamıştı 2-ci kişilerden söz yolluyordu.Kuzenim de sürekli konuşmak istiyordu benimle ama ben her defasında konu açılmasın diye sudan sebepden kavga çıkarıp kaçıyordum ordan.Neyse işte bana eşim görücü çıktığında bu konular gündemdeydi ve benim en büyük korkum kanıma girip duayla filan beni kuzenimle evlendirmeleriydi(öncesinde aynı halam kızına görücü gelen çocuk,sırf düzgün ve ailesi iyi diye kendi kızını sevmediği birine evet desin diye dua yaptırdı ve kız gerçekten evet dedi)Ne kadar inanmasam ve buna kendimi inandırsam da korkuyordum dua olaylarından filan.Düşünün o kadar istemiyordum kuzenimle evlenmeyi ya bir ihtimal dua işe yararsa..Benim bir erkekde en önem verdiğim dış görünüşle ilgili boyunun uzun olmasıydı.Ama eşim 1.70 boyunda ve ben ilk başda bir boyuna takıldım.Ama diğer her özelliği iyiydi diye göz yumdum kuzenimden kaçış yolu diye kendim de farkına varmadan nasıl oldu diye evet dedim.Sonrasında sevdirdi eşim kendini.Evlendikten sonra biz benim yaşadığım şehirden başka bir ile eşimin ailesinin yaşadığı yere taşındık.1-2 yıl oturup yeniden benim yaşadığım şehire geri dönecektik öyle konuşmuştuk.Bu arada ben universiteyi 1 yıl olmuştu bitireli ve çalışmak için iş arıyordum.En büyük hayalim iş kadını olmak ve kendi hayatımı kurmaktı ama akılsız kafam evlendim.Evlendikten sonra eşimin ailesiyle oturduk ve hala oturuyoruz.Ta ilk günden benim için ölüp biten dünyalar kadar seven kayınpederim bir yamyama dönüştü.Evin içinde tüm hayatımı zindan etdi bana.Kendi annemlere gitmeme izin vermedi.Giyimimden tutun giydiğim şeylerin rengine kadar herşeyime karışmayı bırakın kararını verdi.Eşim de mahkemede çalışıyor ve işi çok iyi diye daha iyi bir iş arayışında olduğu için çıkamıyoruz buradan.Ben de evde kavga kıyamet kopmasın diye hep sustum hep ama hep ezildim tüm gençliğim 6 yılım mahv oldu.Eşim işden eve evden işe gider,eve geldiğine tel elinden düşmez,bana sana heryeri dolaştırıcam tatillere gidicez diyen adam evden çıkarmaz oldu,sevgisini asla hissettirmiyor.Bir dışarı çıktığımızda elimden tutmaz,bilerek arabada arka koltukda otururum,gel de önde yanımda otur demesini beklerim asla demez.Cinsel hayatımızda pek iyi değil.Sadece o istediği zaman o da 10 günde 1 oluyor bazen daha fazla.Sürekli kendi hayatıyla ilgileniyor.İşi arkadaşları sporu.Ben düşünün 6 ayı geçiyor bazen evden markete gidemiyorum.Kayınpederim çalışmama da izin vermedi.Ne zaman burdan taşınırsınız öyle çalışırsın dedi.2 yıla çıkacaktım ya guya ben tam 6 yıl oldu hala burdayım ve artık intiharın eşiğindeyim.Eşimle aram baya kötü.Sadece günlük yaşantımda mecbur kalmadığım sürece konuşmuyorum.Velhasıl son zamanlar farkına vardım ki ben eşimin boyuna takılmış vaziyetdeyim.Dışarıdan bir kaç kişi de boyuyla ilgili işte sen kendine uygun uzun birisiyle evlenmeliydin dedikten sonra daha çok taktım.Benimle 2-3sm fark var ve ben sürekli bizi aralarında 7-8-10 sm fark olan çiftlerle,eşimi de uzun boylu erkeklerle kıyaslıyorum.Ünlülerde kısa boylu erkekler kimler,sevgilisi kimler,aralarında fark bizle aynı mı diye bakıyorum kendime teselli edecek yeri arıyorum saçma sapan şeyler.Yakışıklı adam eşim,çok titiz ve düzenli biri o ayrı ama kendimi bu düşünceden alamıyorum.Keşke ben o zaman boyunu takıp da uzun boylu birisiyle evlenseydim düşüncesi sürekli aklımda.Son birkaç gündür farkına vardım ki,ben eşimln boyunu gördüm de evet dedim çünki sevgi vardı takmıyordum.Evlendikten sonra beklentilerimi ailesi ve kendisi alt üst edince bilinçaltım adamı dışlıyor sanki,sevgi perdesi kaltı ve gerçekleri gördün diye.Düşünüyorum ben neden çalışmak isterken apar topar evlendim diye.Cevap kuzenimle evlenmekten kaçdığım için ondan kurtulmak için,o olmasın da düzgü. kim olur olsun düşüncesiyle eşim de iyi biri olunca evet dedim keşke başka yol bulsaydım diye kızıyorum.En çok aileme kızıyorum benim çocukluktan beri çocukluğumu böyle bir travmayla mahvedib böyle bir seçime mecbur etdileri kendileri de bilmeden.Beni o kadar baskı altında büyütdüler ki yasaklarla asla sevgilim olmadı ve karşıma çıkan beni seven ilk adamla flört etmeden 8 ay içinde evlendim.Sevgiye açmış gibi.
Bunları size anlatmamda maksat şu.Beni kınamayın nolur ama ben bu düşüncelerden bıktım ve ne yapıcam ne düşünmem lazım bilmiyorum.Boşanmak dahi istiyorum.Kızım için buna dair bir adım da atamıyorum sıkışıp kaldım.Ne yapayım bana fikir verin😔