Lütfen yardımcı olabilecekler yazabilir mi? İşin içinden çıkamıyorum 🌸

Kızım henüz 3.5 yaşında ve asla abartmıyorum bana kök söktürüyor. Annemlere ne zaman bu tür konu açsam isyan etme diyor ama ben zaten isyan etmiyorum sadece aşırı yoruluyorum ve bunu dile getirmezsem rahatlayamıyorum. Kızım dünya güzeli yemin ederim bir görseniz maşallah bu nasıl güzellik dersiniz. Mavi gözlü, sarışın, tatlı dilli ve konuşmasıyla kurduğu cümlelerle kendine hayran bırakıyor ama gelin görün ki sanki bütün garezi bana.. Sabah uyanıyoruz ağlayarak bir şeyler istemeye gece yatana kadar. Komşularım kızımı dövdüğünden şüphelenip kapıma bile geldi ki ben asla vurmam ama ses tonumu artık bende ayarlayamıyorum. Mutfağa gidemiyorum, tuvalete gidemiyorum, sanki evin bütün kapıları aşağıya iniyor. Öyle bağırıyor ve kapıları öyle tekmeliyor ki size anlatamam. Evime misafir gelsin, kahveleri döküyor masada ne bulsa fırlatıyor. Misafirliğe gitsem ya baş ağrısıyla yada ağlayarak eve geri dönüyorum. Geçenlerde tuvalette 5 dakika geçirmemişimdir, kahve köşesine sakladığım ketçap ve mayonezi almış halılar koltuk bildiğiniz ketçap içindeydi. Başka bir gün yine tuvalete girdim, bu seferde tezgahta ki meyve suyu kutusunu alıp hepsini kovaya boşaltıp bebeklerini yıkamış. Bunlar saniyelik yaptığı şeyler, kaşla göz arasında deriz ya aynen öyle.. Çiğnediği sakızları ve ekmekleri kapının arkasına saklıyor. Suyu ayakkabılığa döküp havuz yaptım diyor. Meyve suyu istiyor veriyorum konsolun içine döküyor. Yemek yerken birden çorba kasesini ters çeviriyor. Anne dişimi fırçalamak istiyorum diyor tamam diyorum, iki dakika içeri gidip geliyorum banyo dolabının üzerine çıkıyor. Yanında telefonla konuşamıyorum, kıyametler kopuyor. Koltukta uzanıyorum, başımı biraz yan tarafa koysam bu tarafa koy başını diyor. Oyun parklarına götürüyorum, arkadaşlarımın çocuklarıyla aynı ortama getirmeye çalışıyorum bu seferde onları yönetmeye çalışıyor, çocuklar istemeyince yine kıyametler kopuyor. Bir ortama gitsem herkes sohbeti bırakıp kızımın ağlamasını izliyor. Bir şey istesin saat hiç farketmez olmadığı zaman yer yerinden oynuyor. O kadar üzülüyorum ki bu duruma ve o kadar yıprandım ki.. Biliyorum onu bu hale getiren babam. Ben bir süre çalıştım ve gündüzleri oradaydı yada bazen orada kalıyorduk. İlk torun olduğu için o kadar şımarttılar ki, benim hayır dediğim her şeye ailem evet dedi. Kuzum ağlasa sorunu hep bende buldular. Her istediğinin olmasına çok alıştı ve şu an bir dediği olmasın yer yerinden oynuyor. Kendime ayırabildiğim 1 dakikam bile yok. Annemlere bunu defalarca kez anlattım ama hep isyan ettiğimi düşündüler. Allah sana bu kadar güzel ve zeki bir çocuk vermiş sen isyan ediyorsun diyorlar ama yemin ederim ki isyan etmiyorum sadece yoruldum. O kadar isterdim ki kızımla düzgünce oyun oynayabilelim ama asla olmuyor. Topa vuramıyor ağlıyor, saklambaç oynuyoruz buluyorum ağlıyor, yazıyoruz ben seninkinden yapamadım diyip ağlıyor. Parka gidiyoruz sırf çocuklar sallanamasın diye iki salancağın ortasında dikiliyor. Düzeltmeye çalıştığım bütün yolları kapattı, inanın artık kafam kaldırmıyor. Ağlaması sesi, sürekli bitmeyen istekler, kimseyle anlaşamaması, beni asla yalnız bırakmaması, babası oyun oynarken bile beni dibinde istiyor artım gerçekten yoruldum ve bir çözüm yolu arıyorum. Bana bu konu hakkında yardımcı olursanız çok sevinirim 🌸