Babasına söyledim doktorlara gittik 8ayda 3doktor deyiştirdik bi etki görmedik. Zayıflıyordu ve hayttan kopmuştu. Karar verip haberi olmadan gizlice rehabilitasyon merkezine yatırttık. Bu süreçte 3ay görüşemedik yalnız kalması kendisi düşünmesi gerekiyordu. Bir şekilde bize ulaşarak çıkarmamazı istedi. Çıkartdık zor günler yaşamışdı destek olmaya çalıştım 2ay oynamaya devam etti fazlasından borç birikti altınlarım gitti. Bu sefer hiç kimseye söylemedim ama hiss ediyorlardı askere göndermeye karar vermişlerdi ki, kendisi 3gün kara kara düşündükden sonra kendi isteyiyle bıraktı. El ele verip kredi çektik borçları kapattık. Appstore kilide koyduk, kartlarını iptal ettirdik. Gece gündüz çalışıyor şimdi bidana borça girmeyeliyim diye arkaya değil öne gitmemiz için. Ben bu şüreçte çoçuk yapmadım, karşıydım her kes çoçuk olunca düzelir babalık duygusu başka onu görür bırakır. Hiç kimi dinlemedim ben bu süreçte çok yıprandım evde her gün biri bayılıyordu ilaçlar hastaneler, kavgalar, ağlamlar. Ne ben normal hamilelik geçire bilirdim ne de çoçuk güzel ailede büyürdü. Böyle devam etseydi bırakmasaydı yinede fikrim aynı olurdu çoçuk yapmazdım. Şimdi bıraktı bi çoçuk yapalım ailemizi büyütelim istiyoruz ama olmuyor.