• Muhabbet

  • Kizlarrr 2.nci çocuk felaketiiii

Öncelikle nice bayramlarınız olsun hanimlarrr

Bu saatte uyku tutmadı yazıp öyle yatayim dedim bir ölü doğum ve bir de kızım var 20 aylık eşimle evlendigimizde ilk 2 sene çocuk istemiyoruz diyip anlaştık ama 5.nci ayda hamile kaldım isteyerek ve 6,5 aylıkken karnımda kalbi durduğu için ölü doğum yapmak zorunda kaldım ve 9 ay sonrasinda tekrar isteyerek hamile kaldım ve çok şükür ki kızım oldu iki çocuk arası olarak 5 6 yaş konuşmuştuk eşimle ta ne zamann neyse ,her ailede olduğu gibi biz eşimle fikfiklesirken baya dozu kacirdik uzun zamandır içimden yapmak gelmiyordu sadece rol gereği ve eşim mutlu olsun diye ama bu sefer gerçekten orgazma çok çok yakın olmasa da her zamankine göre çok daha kendimi verebildim ,eşim kendini kaybetti tabi içine bosalayim mi diye tutturdu yok dedim da zamanı var şimdi zamanı değil falan ,nerdeyse hergun düşünüyorum benim ablalarimla aramda 20 yaş fark var ki sorun yaş olmasada asla bir abla gibi ,bana kardeş misim gibi davranılmadi annemden babamdan bile ilgi sevgi görmedim abartmıyorum annemin bı yemek yapıp bana yedirdigini bile hatırlamıyorum yemeğimi kendim yerdim hiç oyuncagim yoktu dışardaki otlari adlandirip onlarla oynardım annemin yazmalarını birbirine sarıp bebek yapıp gizli gizli oynardım ailemden arkadaşlık yapıp oynayabileceğim hiç kimse yoktu ve çok içe kapanik çekingen biriydim bazı travmalardan dolayı arkadaşım da bir iki taneydi onlarla da sadece okulda görüşüyorduk velhasıl tek başıma abisiz ablasiz büyümüş biriyim ve hala bunu yaşıyorum tüm bunları düşününce kızım tek başına kalicagina ikinciyi de yapiyim diyorum ama diğer tarafım çok 19 yaşında anneliğe ilk adımı attım kaybim var ve daha 21 yaşındayım liseyi bile bitiremedim aciktan hala sinavlara giriyorum ve gurbette tek başımayım destek olan kimse yok ve eşim de asla yardımcı olmaz ne ev işinde ne çocuk konusunda üstüne üstlük kızımın adını benim koymama bile izin vermedi kaynanam ve kendisi koydu şu zamana kadar ne varsa hep ikinci el olarak kullanmamı istedi imkan olmasına rağmen çok nadir biseyler almistir ,içimde ilk çocuğuma besledigim onca hevesim kursağımda kaldı ,tamam diyorum şu an eskisi gibi saf değilim az da olsa yüzüne konusabiliyorum artık ne diyorsam onu yaparım ama o da ailesi de dediğim dediktir gene çocuğum olsa gene ailesi ismini koyar bişey olsa ilk önceliği benden önce ailesine tanır doğumu ailesinin yanında yapmak zorunda kalmıştım nalet gelsin o günlere hatırlamak bile istemiyorum dikişli halimle kocaman gobegimle çamaşır bulaşık temizlik yapmadığım şey kalmıyordu gene aynı şeyleri yapmaya yaşatmaya çalışacaklar çok büyük bir ikilemdeyim iki taraftan ayrı travmalar var ve benim bildiğim tek şey ben ikinci çocuğa asla hazır değilim psikolojik olarak bile o kadar kötüyüm ki dini inancim bile yerle bir olmuş durumda ne yapicagimi bilmiyorum ,eşimi karşıma alıp konuşamıyorum bile çünkü haklı olduğum konu olsa bile beni değil ailesini dinler onların dediğini yapar yarın bir gün kızım büyüdüğünde belki ben istemesem kızım istemese bile ailesinin istediği biriyle evlendirir belki Allah korusun ,ben sadece kızımı düşünüyorum iki taraftan da çıkmazdayım , tek olursa benim gibi yalnız çekingen biri olucak benim gibi psikolojisi bozulucak belki de ,
lütfen ikinci bir bakış açısına ihtiyacım var Hanımlar yaşım kucuk belki herşeyi tam tartıp ölçemedigim konular var aranızda yaşını almış olgun insanlar abla tavsiyesi arkadas taviseyi verecebilecekler vardır tek ricam birazda olsa bu kadar çelişki arasında haksız olmadigimi söyleyin ya da ben mi yanlış düşünüyorum aydınlatın beni lütfen..🌸

    yesilisevdotunukoru canım bunca yaşanmışlıklarından dolayı çok üzgün ve kırılmışsın. Ayrıca çok haklısın da. Sonda yazdığın benim gibi olsun istemiyorum demişsin kızın için kardeşlerinle aranızdaki yaş farkından dolayı böyle demişsin fakat kimse aynı değil ve kimse aynı hayatı yaşamıyor. Sen bir kardeşi olsun istedin yaptın fakat ilerde anlaşabilecekleri ne malum kardeşiyle. Kardeş kardeşe bıçak çekiyor yeri geldiğinde kan bağını kimse önemsemiyor eğer bu açıdan bakarsan anlarsın demek istediğimi. Bir diğeri de sosyalleşmesini istemen. Bu evet ilk ailede başlar fakat çocuk buna müsaitse tekte olsa kardeşleri de olsa karakteri zaten şekillenmiş olacak. Ben ne tek çocuklar gördüm ki 2-3-4 yaşında sosyalliğin canına okuyorlar resmen. Ayrıca kreşlerle ve okul ortamında zaten kaynaşarak sosyalleşmeye çekingenliğini de atmaya başlayacak yani bu da bir bahane olmamalı. Ayrıca eşinin ailesinin bu denli gamsız ve gaddar olması da sanki kurbanlık malmışsınız gibi(sen ve kızın) siz yokmuşsunuz gibi yaşamaları hiç akıl alır gibi değil. Sen 9 ay karnında taşı besle büyüt yıka yedir giydir uykusuz kal emzir ama onlar çok bokmuşlar gibi ismini koymak için bile sana sormayıp hak görmüyorlar. Kaçıncı yüzyılda olduğumuzun önemi de yok ki böyleleri için bize yazık ki oksijen israfı insanlarla aynı havayı soluyoruz…. Sen aslında mantıklı ve doğru olanı zaten biliyorsun da cesaret almak istemişsin bizden haklı olarak. Buradaki en büyük hatalı önce sen sonra eşin. Sen kendini ezdirip susup onların eline vermişsin ipleri, eşin de adam değilmiş ki seni savunmamış hor görmüş gurur onur kırıcı davranmış kiiiii davranmaya devam edecek gibi duruyor. Umarım güzel kızınla bir ömür sağlıklı mutlu bir hayat yaşarsın canım. Boşver başka çocuğu kanma sakın her şey gün gibi ortada kendine saygın olsun önce ve bedenin hakkında karar verme yetisini kendinde bul önce. İçine mi boşaldı eşin git deri altı implan, doğum kontrol hapları, ertesi gün hapları ne varsa kullan ve o seni hamile bırakacağını sanırken sen kendi bedenini bu yaşanacak şeylerin olmaması için düzene sok. Senin adına üzgünüm canım keşke kimse böyle hayatlar yaşamak zorunda kalmasa. Umarım doğru kararı anlayıp ona göre hayatını şekillendirirsin.

        yesilisevdotunukoru böyle bir adama ve aileye 2. Çocugu vermek çok gereksiz olur ablacım şu an çok gençsin tahammülün var ileriki yaşlarda çekemeyip evliliğini bitirmek bile isteyebilirsın eşinde yanında olmuyormuş ki en büyük sıkıntı bu eşinin sınır çizememesi hal böyle oluncada kimseden değer görmüyorsun 2. çocuk sana sadece eziyet olur. Yukarıdaki arkadaşın yorumuna katılıyorum ne malum iki kardeşin birbirine destek çıkacağı çok seveceği?? Çağımızda o kadar imkanlar var ki kreşler, ana sınıfları, oyun grupları vs sosyalleşmemesi mümkün değil.

            yesilisevdotunukoru niye ikinci cocugu yapıcaksın tekrar aynı seyleri yasamak esine daha da mecbur kalmak için mi? Bende tek cocuk istemiyorum ama eger böyle bir durumda olsam birini daha iyi özenle yetiştirir iyi yerlere getirmeye calısırdım ikinciyi yapıp kendimi de iki cocugumu da harap etmek yerine en azından birgün bana bisey olsa ikisi tek kalıcagına biri tek kalsın ama kendi ayakları üzerinde durabilsin kimseye ihtiyacı olmasın cünkü bu psikolojiyle ikisine yetişmek yetiştirmek pek kolay olmayacak

                5 gün sonra

                vahsikelebekk

                hayatsevinceguzell

                rouge_ yazdıklarınız benim için çok değerli hanımlar,o kadar karmaşık hissediyordum ki artık patlamak uzereydim ve buraya yazmıştım ama gelen cevaplari okuma cesaretim yoktu bile daha yeni okuyabildim kararimda hatalı olmadığımı iyice anladım kendime koyduğum hedefllerim var ne çocukluğumu ne gençliğimi hiç bişey yaşayamadım evlenince de hemen anne oldum o küçük yaşta kim ne derse saygımdan ve uzulmesinler kirilmasinlar diye sineye çektiğim çok şey oldu ama gerçekleri görmeye başladıkça dur demeyi de yeni öğrendim,o yüzden bu yaşıma gelip hiç bişey yasayamamisken biraz daha hayatımı daraltmak istemediğim farkindayim tek çocukla bile yeterince çökmüş ve desteksizken 2.nci çocuk tamamen bir yanlis olurdu ben zaten kendimden emindim ama bı an acaba mi demistim neyseki eskisi gibi karşımdaki insanlara tamamen kaptrmiyorum kendimi ve kendi fikrimi koyabiliyorum ortaya..bana çok yanlışlar yapıldı geldi geçti ama unutmadım her zaman da derim eşime sen bu şekilde davrandikca beni ailenin yanında ezdikce düşürdükce başka çocukları bırak bizden bile olursun diye …yazdiklarimizda hemfikiriz .