Ben de öyle hatta bazen bir şeylere üzülüyorum ama ortada üzülecek bir şey yok. Suanki hayatıma belki özenen çok insan olur öyle düşünüyorum kendimden utanıyorum bir yandan neye durduk yere üzülüyorsun sikiliyorsu aglama krizine giriyorsun diye. Sonra ne bilim ölmekleölmemek arasında kaliyorsun çok garip bir his ya. Kalkıp eğer gündüzse çocuktan bunalmissam makyaj yapıyorum duş alıyorum parfüm sıkıyorum ne biliim iyi geliyor Gece tutmuşsa tükenmişlik hissi ağlama krizi müzik açıp ağlıyorum hüngür hüngür tutmuyorum balkona çıkıyorum oturuyorum sukredecek şeyleri bulmaya göz önüne getirmeye çalışıyorum sonra da kalkıp yatıyorum mecbur 😅 Sabaha azalmasi iyi uyanmak için dua ediip namazımı kılıp uyuyorum😅 soğuk su itavsiyeni de aklımdan çıkarmamaliyim