nlyiry Merhaba, yazdıklarınızı baştan sona kadar tek kelimesini dahi atlamadan okudum. Kendimce empati kurmaya çalıştım.. Öncelikle ikinci evliliğiniz de mutlu olabilmenize çok sevindim. Yaşadıklarınız bir kadının taşıyabileceği yükten de ağır olmuş. Kendi bakış açıma göre, eğer iyi bakacaklarından eminseniz bir süre çocukların orada kalmasına müsade edin. Edin ki yaşadığınız zorlu sürece rağmen, çocukları kendinize yük görmediğinizi anlasınlar. Çünkü bazı insanların empati kurma özelliği yoktur, bırakın yaşayarak görsünler. Bunun için herhangi bir vicdan muhasebesi yapmanıza gerek yok. Sonuçta babaları, bırakın kalsınlar. Anlıyorum, özlüyorsunuz ve merak ediyorsunuz. Ben çocuğum babasıyla markete gitse dahi defalarca kez arıyorum. Neredesiniz, ne yaptınız diye. Sizin durumunuz buna müsait değil ve bazen bazı şeylere mecbur kalabiliyoruz. Size kalsın dememin bir diğer sebebi de eşiniz. Evet o sizi her türlü sevip, bu yaşanılanlara göz yumuyor olabilir ama oda bir yerden sonra yorulup pes edebilir. Bu yüzden eski eşinize istediğini vermeyin, evliliğinizi daha fazla riske atmayın. Bu zaman aralığında da maddi açıdan kendinizi toparlayıp, çocuklarınıza daha iyi bir gelecek sağlayıp, yanınıza alabilirsiniz. Benim okuduklarıma nazaran yapabileceğim yorum bu şekilde.. Tabi dediğim gibi çocuklarınıza iyi bakabileceklerinden ve psikolojik açıdan etkilemeyeceklerine eminseniz.🌸