esila48
“Bu sebepten adam mı boşanır?”
Bu cümle gerçekten çok kolay kuruluyor ve insana kendini ne kadar kötü hissettiriyor. Çünkü hiçbir insan, içinde huzur varsa, evliliği yıkmak istemez. Kolay değildir bir hayatı arkada bırakmak.
Ama herkesin kendine göre birikmiş sebepleri, yorgunlukları vardır. Kimse durup dururken bu kararı vermez.
Herkesin acı eşiği farklıdır.
Kimi gerçekten parmağı kırılsa bile sabreder ses etmez,
Kimi eline batan küçücük bir dikenle yerinde duramaz.
Yani acının büyüklüğünü dışarıdan kimse ölçemez. O yüzden insanların hislerini, kırgınlıklarını bu kadar kolayca küçümsemek çok yanlış.
Üstelik bu yargıyı sadece yabancılar yapmıyor; bazen ailemiz, arkadaşımız, hatta hemcinslerimiz bile acımıza dudak bükebiliyor. Sanki yaşadığımızı biz değil onlar yaşıyormuş gibi, sanki duygularımıza haddimizden fazlasını veriyormuşuz gibi konuşabiliyorlar. Oysa insanı en çok, anlaşılmamak yoruyor.
Senin anlattıklarından anladığım kadarıyla eşin öfke kontrolü olmayan biri. Bu başlı başına büyük bir sorun. Ama yaptığı şeylerin farkında ve pişmanlığını da yaşıyor gibi. Bu da şu anlama geliyor: İsterse değişebilir. Değişim mümkün ama çaba ister.
Eğer sen “ailem desteklemese de boşanırım” diyorsan, bu güce zaten sahipsen. Ama içinin bir yerinde hâlâ “belki düzelirse” umudu varsa, o zaman önce şu yolu denemelisin:
Babana direkt boşanmak istediğini söylemek yerine, bir süreliğine sizde kalmak istiyorum ve eşimin düzelmesi için arkamda durmanızı istiyorum diyebilirsin genelde bu büyüklere daha cazip gelir. Uzaklaş. Yokluğun hissedilsin. O da artık durumun ciddiyetini fark etsin.Ve en önemlisi: Ona açıkça öfke problemi için destek almasını teklif et. Çünkü sen onun öfkesini taşımak zorunda değilsin.
Benim gördüğüm kadarıyla eşinde iki taraf var:
Biri ailesi için çabalayan bir adam,
Diğeri öfkesine yenilen, kontrolsüz biri.
Eğer o ilk tarafı güçlendirebilirseniz, belki yeniden bir şeyler kurulabilir.
Ama şunu da unutmamalısın:
Eğer içinde sevgi de, merhamet de, umut da tükendiyse…
Ve sadece sabırla kendini tüketiyorsan,
Boşanmak da en doğal hakkın.
Bu senin hayatın. Kimin ne dediği değil, senin ne hissettiğin önemli.
Kararı sen vereceksin ve o kararın arkasında da en çok sen duracaksın. O yüzden kimseyi değil, sadece iç sesini dinle.🌿