Dışarıda mesela el ele tutuşup yürüdüğümüz 5 parmağı geçmez. Ona da tam tutuşma denemez. Bir keresinde arkadaşlarla dısarı cıkmıştık eve dönecektik.evliydik.Cocuklarımız yoktu o zaman. Dısarıda oturmaya gitmiştik kalktık eve dönecektik. Bunu söylemeye çok ama çok utanıyorum fakat başka çarem yok. Arkadaşlar önden yürüyordu el ele tutuşmuşlardı. Biz ise arkadaş gibi yürüyorduk. O anı hiç unutamıyorum o kadar içime oturmuştu ki neden benimde kocam elimi tutup yürümüyor demiştim. Bunu ona hiç söylemedim tabi. insan böyle birşeye içerler mi özenir mi der herkes. Ama özeniyor işte. Herşeyi eskiden beri içime attığım gibi bunu da attım. Çok basit bir sebep ama nelere yol açıyor. Sadece aklıma geldikçe ağlıyorum başka yapabildiğim birşey yok