Çocuk bakmak istemiyorum

Sokaklambasi

milenajesenska bu hale gelmenin sebebi cocugun degil esin balım. once bunu farket ve hakkini al

gizem67

milenajesenska nasıl göndermiyor kız her gün 5 den sonra evın önüne vs parka giderim yeterkı hava alsın kızım öyle düşünür bazen bıyere gıderken söylüyorum salakmasın sürekli bıyere giderken habermı verıcen dıyo 🤣

milenajesenska

gizem67 benim koca düşüncesiz anlayış sıfır

nutellaaaaa

milenajesenska bende öyle idim bırakacak bir yerim bile yoktu ne annem ne bir başkası çok zor günlerdi bir gün o kadar sinir oldum ki ağlaması dan bütün fotoğraflarını sildim hayatımda olsun istemedim cinnet geçirdim sonra kendimi eve kapattığımi fark ettim öyle düşe kalka çıka gele atlattım ama hatırlamak bile beni üzdü asla bir daha anne olmak istemiyorum

milenajesenska

nutellaaaaa evet gerçekten o psikolojiyi yaşıyorum 😢

annekadin

milenajesenska 10 aylık bir bebişle aynı durumdayım.evde bunalıyoruz diye cıkıyoruz ancak bebek arabasında durmuyor,yürüyemediği için de sürekli kucağımda üstelik ağlama krizleriyle beraber.inanıj eve geldiğimde savaştan cıkmışcasına yorgun oluyorum.ancak artık kabullendim bu cocuk böyle.iyiye de ağlıyor kötüye de. Muhtemelen sizin bebeginizde öyle bırakın ağlasın cıka cıka alışır dışarıya hem aglayan bebek için neden rezil olasınız.cocuk bu aglar illaki.yada dışarı cıkış saatini uyku saatine denk getirin arabada uyutun sizde rahat bir nefes alın dışarı da ben bazen öyle yapıyorum inanın nefes aldığımı hissediyorum.

milenajesenska

annekadin bir de artık çocuklarla oynamak istiyor çocuk görünce sevinç çığlıkları atıyor evde tek kaldığı için çok üzülüyorum bu yüzden de bana yapışık

Meraktan

milenajesenska zor zamanlar her anne bu süreci aynı atlatmıyor malesef desteği çocugu iyi huylu veya yardımcı alabilen bile var benimde bırakacak kimsem yok delirmek üzereydim o agladıkça bende aglıyordum yeter artık diye pazara gidiyorum zorundayım yani yoksa ne yicez kucağıma gidiyordum bebek arabası kırılmıştı hemde çok yokuş var düşer diye korkuyordum kendim zor çıkarken çocukla elimde poşetlerle rezillikle gidip geliyordum allahım yardım et diye diye hamdolsun zorunluluklar bazen çok yük oluyor destek yok yardım eden yok nasılsın diyen yok ihtiyacın var mı diyen yok yorgun musun diyen yok yürümeye başladıktan sonrası kolay oldu en azından konuşmaya başladı derdini anlamaya başladım en azından eline bişey verince susmaya başladı algısı açıldı kızım büyüdü ama hala bazen kapıda bekler git içeri diye tekrar tekrar seslendigimde gider peşimden ayrılmaz bazen çok gürültü bagırmalar çığlıklar istekler aglamalar ama düzen oturdu gibi baktım iş yaptırmıyor birlikte yapmaya başladık eline kendi çamaşırı veya küçük şeyler verdim katla dedim o onla oyalanırken bende bitirdim evi süpürürken süpürgenin başka başlığını eline alıyo oda süpürüyo ben siliyorum onada temiz kuru bez veya peçete veriyorum sil diyorum hem sıkıntısı geçiyo hem temizlik işleri yürüyor hem aktivite 😄herkes bedel ödüyor ben baş agrısı çekiyorum oda çıkardığı seslerin bedelini 😁bulundugun durumdan bozulmuş psikolojiden bir tek kendi kendini kurtarabilirsin kabullenmek madem destek olan yok madem kimsem yok kendim yaparım iyi yada yarımyamalak kısa mesafeli market turları veya mahalle turları yorulmasında ve sakinleşmesinde etkili olur veya evde spor hareketleri hem size hem ona oyun olur değişiklik olur yorulur kendinizi iyileştirmek sizin elinizde malesef yanlız bırakılan anneler mecburuz😇

milenajesenska

Meraktan yürümeye başladı gibi 9-10 adım atıyor evet dediğiniz gibi inşallah büyür bir an önce

nuryollanna

milenajesenska Birlikte dışarı çıkın evde durmayın bence

milenajesenska

nuryollanna ikindi vakti iki gündür çıkıyorum öyle evin etrafında tur atıyorum

« Önceki Sayfa