Kızlar 3 yasında çocuğum var. Çiş eğitimindeyim, babası yok şehir dısında kalıyor ayda 3 günlüğüne filan geliyor yani çocuk hep benimle. O kadar inat ki size anlatamam. Otur derim oturmaz, kalk derim kalkmaz, al derim almaz ne dersem diyim asla yapmıyor. Annem diyo ki siz şımartıyorsunuz böyle oluyor diyo kızmıyorsunuz diyo. Kızmaktan anlamıyo daha doğrusu benim çocuğum ona kızınca uslanmıyor bugün artık delirdim süpürgeyi salonun ortasına fırlattım. Bir de bana diyorlar ya sımartıyosunuz beceremiyosunuz filan diye iyice deliriyorum. Yani destek olacakları yerde köstek oluyorlar. Bu zor zamanımda eşim yanımda yok ona ekstra öfkeliyim. Ama insanlar da işimi zorlaştırıyo o kadar bunaldım ki artık çocuğu kreşe bırakınca rahatlıyorum. Sinir katsayım ekstra bu sıralar.