Anonim2 canim benim ya o kadar üzülüyorum ki sende kendimi görüyorum eşimle ne tartışmalar oldu birbirimize düştük ailesi yüzünden dedim kiraya çıkalım 4 tane bilezigim vardi gecen sene kavga etmiştik ailesiyle de gitik beyaz eşya aldık koltuk takımı baktık evi bulduk kaporta verdik tam eşyalar gelecek ertesi gün babası demiş ki hakkımı helal etmiyorum esim de korktu hamileyim o zaman çocuğumun saglik problemleri vardi daha doğmadan , çocuğundan çıkar diye herseyi geri verdik çıkmadık ayrı eve sonra barıştık eve döndük bir iki ay sonra yine aynı davranışlar devam eti yine kavgalar başladı bu sefer ben eşimle kavga etmeye başladım bize zarar veriyor artık bu durum demiyolarda bizim torunumuz var ayıp ilerde ne diyecek ona anne şunu bunu etik mi dicez diye demi düşünmüyorlar eşimle hala bile tartışıyoruz bu konular yüzünden oda biliyor hakli olduğumu ama elinden bisey gelmiyor benimde dayanacak sabrım kalmadı bir birimize düşüyoruz aramız açılıyor sevgimiz azalacak zamanla belkide. Bunun vebali çok büyük ama kim ne kadar yaşar bilemeyiz gelmişler 60 yaşına hala ne peşindeler allah sorar hesabini sorsun da. Ama elimin bir bokuna karismazlar çünkü ondan korkuyorlar o bunları hiç takmıyorum bayramda gelmez gitmez çocuğum oldu benim görmeye bile gelmedi ben onun çocuğu oldugunda daha nisanliydim gitmiştim görmeye yinede. Bende onun yaptığını yapsam bunlara benim de değerim olur ama eşime kıyamıyorum onu sevdiğim için idare ediyorum yaptıklarını ettiklerini yoksa bir dakika durmam giderdim annemin evine bazen diyorum ki neyime lazımdı evlilik keşke evlenmeseydim bekarlık sultanlık ilaki oluyodu sorunlar ailemle ama yinede kafam rahati psikolojim bozulmuyodu bu kadar ama eşimle oğlumu çok seviyorum ve o yüzden iyisi evlenmisim diyorum ilaki bu günlerde geçer bizde huzur buluruz allahin izniyle ne hasarlar bırakır bende bilmiyorum ama