Kızlar, şöyle ki bunlar olduğunda ben 19, eşim 21 yaşındaydık. Ben gerçekten bakire olsaydım sanırım o suçluluk duygusu yerine o an haklı olduğum için yüzüm olurdu ve ve daha fazla tepki gosterirdim içimden gele gele, ve gerçekten gururum kırıldığı için de asla donmezdim pişman ve köpek etmek için elimden geleni yapardım. Ama ailesinin zihniyeti ne kadar kirli ve pis olsa da suphelerinde haklı olduklarini, aslında bakire olmadigimi bilmem, kacarmis gibi hareket ediyor muyum acaba düşüncesi (sürekli cagiriliyordum doktora ve gitmiyordum, en son ayrıldım o gün eşimden), ve yalan değil eşimi çok seviyordum, yatıp kalkıp bana söylediği şey yeminler ederek “ben seni biliyorum, biz yaşadık bunu evet ama onları gerek susturmak gerek utandirmak için yapalım gitsin kara cahil insanlar böyle görmüşler benim için” deyip duruyordu. Hatta bir bakiyordum kapatıyordu muayene konusunu, bir gün geçiyordu tekrar böyle yalvarıyordu bana. Yani benim gözümde o anki yirmili yaşlarımda (kendi ailem hep sahip çıkar bana ama o zamanlar babam annemi aldatmisti ve ev cehennem gibiydi) eşimi çok seviyordum hep yanında huzurluydum, o da benim gözümde ailesinin zorda bıraktığı biriydi. Bir tek bu konuda onlarin dediğini yapmak istedi çünkü eni sonu. O gün de beni öyle korkuttular ki alkollü, kendine birşey yapacak, gel konuşalım vs diye koşa koşa gittim. Oturuldu konuşuldu eşim benden ozurler diledi onlar da sanki konuyu acmayacakmis gibi hadi barisin seviyorsunuz siz birbirinizi diller döküp vs yapınca baristim orda eşimin ağlamasına dayanamayıp. Bir baktım içlerinden biri “on dklik iş hemen şu sokakta gidelim gelelim bak kapansın bu konu, senin kendinden korkun yoksa niye kaciyon kızım” vs işlerine girince en sıkıştığım yer oldu. Ben yatıp kalkıp dua ediyorum, o an doktor (özel doktor bir de) kalkıp bakire falan değil yeni de bozulmamış diyebilirdi. O zihniyetteki insanlar o an kalkıp ne yaparlardı, eşim ne yapardı o anda bana. Yapayalnızım sonuçta yanlarında, şimdi olsa hiç düşünmez miyim bunlari. Ama şansım yaver mi gitti diyeyim, Allah mi yardım etti benim nasıl pişman olduğumu bildiği için diyeyim, çünkü ilişki sırasında da adet olmak bu kadar denk gelemez. Doktorun benim nasıl korktugumu görüp tamam halletcez tavrında takılması da. Sonrasına gelirsek taktir edersiniz ki bu zihniyette aile özellikle kayinvalidem hep kendi dediği olsun isteyen bencil birisi. Ayrıca ömrü boyunca dediğini yaptırarak ailesinin ömrünü yemiş birisi, yaşadığım olaydan da anlarsiniz. Evliliğimin başlarında yapıp yapıp masum ayağına çok üzerime saldı esimi. Ama tam “baştan yanlıştı” deyip valizimi alıp döneceğim bir gün (ailemin bu olanlardan hiç haberi olmadi, sadece kültür farkı yüzünden razı gelmedikleri bir evlilikti ama o dönemler barismistik ve kapıları bana hep acikti, şu anki gibi) dizlerime kapanıp ağladı, herşeyin bilincindeyim artık çok pişmanım ne olur son bir şans dedi. Tamam dedim, sırf bundan sonrasını görmek icin. Kayınvalidem de değişen birşey olmadı, iki uslu duruyorsa üçüncüde bir fitne yapıyordu. Ne düğünüm, ne hamileligimi düzgün yaşamama izin verdi. Ama eşim hiçbirinde boyun egmedi, yeri geldi o sözünü cignemedigi annesiyle aylarca konuşmadı. Kadın her seferinde zaten var olan hastalığını mana edip ayağına getirtti. Hicbirsey yapamazsa bunu yapıyor, ölümü falan sokuyor araya. Ölümcül bir hastalık değil bu arada kızlar. Et beni gibi birşey 😁 sözler verir beklemediğimiz halde, düğün dernek doğum vs olacağı zaman. Bizi hazırlığa sokar, o zaman yaklaşınca saçma bir sebeple küslük sokar araya aylarca gidilip gelinmez. O iş bitince de dediğim gibi analık duygu sömürüsü ile ayağına getirir. Şu anda da konuşmuyoruz aylardir, yine dersini almasını bekliyoruz bayramda gidicez. Baktık almıyor hala ben haklıyım edalari, bayramda da yok artık bundan sonra. He yine ölüyom yetiş oğul ayakları yaparsa limitsiz hakkı vardır belki bilemiyorum. Hiç anlaşamıyoruz kısaca. Eşime gelirsek, zinanın erkeklere helal olmadığını yıllar içinde anladı. Her konuştuğumuzda “oğlum zina bilsin istemiyorum, dinine bağlı olsun. Ben bomboş bir hayat yaşamışım senden önce, şimdi bekar kalsam asla elimi sürmem kimseye. Onların hesabını nasıl vericem diye düşünürken” falan der. O zaman üzülüyorum iste, bir yalan üzerine onunlayim diye. Ama Rabbim böyle ilerletti durumlari. Tamam kalkıp gerçeği soyleyebilirdim ama, cahildim, seviyordum, korktum. Bazen de killatarak değil de, çevrede böyle zina vs yapan birileri oldu mu kendi öncesini örnek vererek konusuyor. “ Ben de yaşadım birşeyleri yeri geldi böyle gelişti ama asla soyle ilerlemedi” vs diyor. Böyle asker arkadaşına konuşur gibi konuşunca da Allah dağına göre karını verirmiş diyorum uzulmuyorum hiç ona. Böyle bir ikilem işte, o yüzden buraya yazdim. Uzun oldu hakkınızı helal edin 🙏🏻