kutsalmavi58 aslında ben sizi anlayabiliyorum. Çocuk sahibi olmak çok büyük bir sorumluluk ve gerçekten hazır olmadan olabilecek bir şey değil. Siz hiç planda yokken bir anda çocuk sahibi olmuşsunuz. Evet eşinizi seviyormuşsunuz ama belki de daha hayata dair planlarınız vardı gezmek, görmek, sevgili hayatı yaşamak istiyordunuz belki de. Ama şöyle düşünün sonuçta evli değilsiniz sizinle evlenmeye bilirdi? Çocuğunuzla tek başınıza kalıp çok daha büyük travmalar yaşayabilirdiniz. Ama eşiniz sizin yanınızda durmuş yani olması gereken tabii ki bu ama olmayabilirdi de. Sizin aslında kızgınlığınız eşinize değil yarım kalmış bir hayatınız var. Ayrıca şöyle düşünün sonuçta eşinizinde bir anda çocuğu oldu, sizin yaşadığınız her şeyi o da yaşadı. Ona böyle davranmayın bence anladığım kadarıyla birbirinizi seviyormuşsunuz da değiştiremeyeceğiniz gerçekler için birbirinizi üzmenin anlamı yok. Bir psikoloğa gidip yardım alabilirsiniz çok daha kolay olur sizin için.