Oof kızlar bir tek burada içimi boşaltabiliyorum ya, arkadaşlarım bile anlamadığı için beni. Yine çok mutsuz olduğum daraldığım bi gün. Modum düşmeye o kadar hazır ki. Oğlum bi kaç gündür beni canımdan bezdirdi (genelde böyle gerçi) zaten üstüne bugün çok gitmek istediğim bi konser vardı, arkadaşlarım gitmiş ben gidemedim o kadar moralim bozuldu ki içimden ağlıyorum resmen muhtemelen eşim geldiğinde bağırarak ağlayacağım, tabi birikmişlik yüzünden. Eşim geç geliyor çocukla ilgilenemiyor zaten tek başıma ebeveynlik yapıyorum aşırı yoğun çalışıyor. Tatile bile gidemiyoruz ne zamandır hevesliydim o da olmuyo arkadaşlarımla gidecektik eşleri sorun çıkardı o da iptal oldu. Her şeye imkanımız var ama asla zamanımız yok. Bazen anneme bırakıp geziyoruz ama uzaklaşamıyoruz o yüzden fazla bişey yapamıyoruz zaten arada bi oluyor bu sadece. Çevremde çocuklu kimse yok arkadaşlarım uzak zaten hep bekarlar halden anlamazlar. BIKTIM şu an o kadar kötüyüm ki muhtemelen eşim geldiğinde kendimi dışarıya atacağım sinirden boş boş sokaklarda gezeceğim. Eski hayatımı özlüyorum diyeceklerim bu kadar. Derdine tüküreyim demeyin yapım böyle maalesef çok çabuk demorolize oluyorum