Burayı dertleşme yeri gibi kullanıyorum arada biliyosunuz, ya ben düzelemiyorum arkadaşlar. Gün geçtikçe kötü oluyorum bebeğimde neredeyse 1.5 yaşına geldi durmadan ağlıyo olmayacak şeyler isteyip, yaptırmak istediğim aktiviteleri yapmıyo yapsada 2dkda sıkılıyo vs uzatmayacağım kısaca günler geçmiyo resmen. Sıef evden uzaklaşmak için iş ilanlarına bile bakıyorum ama bana uyan iş yok yani aldığımın hepsi bakıcıya gidecek türden. İş kurmak asıl istiyorum ama hala bi halt bulamadım kafayı yemek üzereyim. Tahammülüm sıfır bile değil eksilerde çocuğada istemeden bağırıyorum arada ya da masa duvar yumrukluyorum normalde de çabuk sinirlenen biriydim törpülemeye çalışıyorum ama bazen olmuyo, geceleride uykusuzum zaten, bazen ölmek istiyorum. Allahtan eşim iyi bi insan başkası olsa ağzıma s.çardı sanırım bu kadar isyana öfke nöbetlerine. Eşin yardımı falan olmadan tek büyütmek berbat bişey(çok yoğun). Dolaşmaya çıksam bebekle çıkmak zorundayım parka git gel berbat bi hayat. Fazla dışarda durmuyo zaten arabadan atlıyo. Daha yazsam destan yazarımda okuyan çıkmaz kafayı yemek üzereyim istediğim hayat asla bu değildi ASLA napıcam ben allahım🥺