Yoruldum artık… Yanlış arkadaştan, komşuluk yapmayan komşulardan, bazı akrabalardan, kötü kalpli insanlardan yoruldum… Dost dedik arkamızdan iş çevirdi. Faydası değil zararı oldu. Çok şükür kurtuldum dostluk değil katlanmakmış,rahatladım.
Şu an kiracıyım, memlekette kendi evimiz var ama başka şehirde yaşamak zorundayız işten dolayı. O yüzden kiradayız. Apartmanda karşı komşu ne selam ne sabah… Yenidoğan bebeğimle çöp atmya bile gidemedim kapının önünde koktu diye ev sahibine şikayet etmiş. Kapımı çalmaya bile tenezzül etmemiş. Alt kattaki desen dedikodu makinası. Öncelerde iyiydik bi ara işe girdim bana düşman oldu resmen… Dün gece de bebeğim huysuzdu. Gündüzden yatak odamı düzenlemeye başlamıştım geceye kaldı. Evi süpürmedim sadece poşet vakumlamak için süpürge açtım saat 21.30 gibi. Bir de camsil şişesi halıya düştü yani en fazla 5 dakika ses olmuştur. Durum paylaşmış insanın tahammülü bir yere kadar falan yazmış, bi de kafa patlatma emojisi koymuş. Kendisinin de bebeği var ve sabahları seslerine çok uyandığım ve uyuyamadığım oldu fakat sesimi çıkarmadım bebekli kadın zorlanır diye. Ama acımamak lazımmış. Nerde yanlış yapıyorum bilmiyorum kötü bir insan mıyım diyorum kendi kendime… Karşıma iyi insanlar çıkmıyor hiç. Burdan gitmek istiyorum. Sanki kimseyle anlaşamayan o kötü komşu gibi hissediyorum ama evde bebeğimle vakit geçiren normal biriyim. Balkondan pislik atmam fazla ses yapmamaya çalışırım anlayışlı olurum ama yine de bazı zamanlar ister istemez ses oluyor pire gibi dolaşamayız evde sonuçta … Önceden sizden hiç ses gelmiyor derdi. Şimdi de aynı işleri yapıyorum ama ona batıyor. Demek ki bi çekemediği bişey var anlamıyorum…